(του Τάκη Μαχαίρα, Πολιτικού Επιστήμονα,Συμβούλου Πολιτικής & Επικοινωνιακής Στρατηγικής)
Η διακήρυξη της «3ης του Σεπτέμβρη» είναι η «ιερά βίβλος» του Νεοελληνικού λαϊκισμού. Τίποτε από όσα συνέβησαν στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια, από τον Οκτώβριο του 1981, οπότε το ΠΑΣΟΚ ανήλθε για πρώτη φορά στην εξουσία, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό χωρίς να ανατρέξει κανείς σε αυτό το «καταστατικό» κείμενο. Ούτε οι ευκαιρίες που χάθηκαν, ούτε οι δυνατότητες που αφρόνως σπαταλήθηκαν, ούτε η σημερινή κατάντια της χώρας, που αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη του καταστροφικού θριάμβου της.
Έλεγε το ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των άλλων στην ιδρυτική του «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη»:
«Βασικός κυρίαρχος στόχος του Κινήματος είναι η δημιουργία πολιτείας απαλλαγμένης από έλεγχο ή επιρροή της οικονομικής ολιγαρχίας, πολιτείας ταγμένης στην προστασία του έθνους και στην υπηρεσία του λαού. Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού αλλά της οικονομικής ολιγαρχίας. Και βέβαια πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει και από το στρατιωτικό και από το πολιτικό ΝΑΤΟ. Και βέβαια πρέπει να ακυρωθούν όλες οι διμερείς συμφωνίες που έχουν επιτρέψει στο Πεντάγωνο να μετατρέψει την Ελλάδα σε ορμητήριο για την προώθηση της επεκτατικής του πολιτικής. Μα πίσω από το ΝΑΤΟ, πίσω από τις αμερικανικές βάσεις είναι οι μονοπωλιακές, πολυεθνικές επιχειρήσεις και τα ντόπια υποκατάστατά τους. Γι’ αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Κινήματος μας. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Ελληνας το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της χώρας. Για να εξασφαλιστεί η εργασία και η κατοικία σε όλους τους Ελληνες. Για να καταργηθούν τα προνόμια των ολίγων στην ιατρική, νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη. Για να προστατευθούν η μητέρα, το παιδί, τα γηρατειά. Για να κατοχυρωθεί η κοινωνική και οικονομική ισότητα των δύο φύλων. Για να ελευθερωθεί η σκέψη και να γίνει η παιδεία κτήμα όλων των Ελλήνων.
Και συνέχιζε:
«Επιδιώκεται η κοινωνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Ελληνικού λαού που μακροπρόθεσμα ταυτίζεται με τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Αυτή η πορεία προϋποθέτει για το σήμερα ορατό μέλλον:
i. Την κοινωνικοποίηση του χρηματοδοτικού συστήματος στο σύνολό του, των βασικών μονάδων παραγωγής, καθώς και του μεγάλου εισαγωγικού και εξαγωγικού εμπορίου. Ταυτόχρονα προωθείται συστηματικά η ένταξη των αγροτικών επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς νέας μορφής, με δρατηριότητα που θα επεκτείνεται στην προμήθεια πρώτων υλών και στην επεξεργασία, συσκευασία και διάθεση των προϊόντων τους. Οι οργανισμοί αυτοί θα καταργήσουν τον μεσάζοντα που εκμεταλλεύεται το προϊόν του ιδρώτα και της γης του αγρότη. Στη βιοτεχνία προωθείται επίσης η συνεταιριστική εκμετάλλευση.
ii. Τον περιφερειακά αποκεντρωμένο κοινωνικό προγραμματισμό της οικονομίας που συνδυάζεται με τον έλεγχο των παραγωγικών μονάδων από τους εργαζόμενους (δηλαδή με την αυτοδιαχείρηση) και από τους αρμόδιους κοινωνικούς φορείς. Αρμόδιος κοινωνικός φορέας είναι το κράτος, η περιφέρεια, ο δήμος ή η κοινότητα ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και σημασία της παραγωγικής μονάδας.
iii. Τη διοικητική αποκέντρωση με ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
iv. Το συστηματικό και προοδευτικό κλείσιμο του ανοίγματος ανάμεσα στα κατώτερα και ανώτερα εισοδήματα κατά περιφέρεια και επάγγελμα.
v. Μια οικιστική και πολεοδομική πολιτική που να εξασφαλίζει πολιτισμένη κατοικία σε κάθε Ελληνική οικογένεια.
vi. Μια καινούργια παιδεία για να καταργηθούν οι φραγμοί που εμποδίζουν το πλάτεμα της γνώσης και για να δημιουργηθούν ελεύθερα σκεπτόμενοι και κοινωνικά υπεύθυνοι πολίτες. Η παιδεία είναι ελεύθερη του κοινωνικού συνόλου. Η ιδιωτική εκπαίδευση καταργείται. Η δωρεάν και υποχρεωτική παιδεία εξασφαλίζεται ανεξαίρετα για όλους τους Ελληνες, θεσπίζεται εκπαιδευτική πολιτική που να εξασφαλίζει την πλατειά συμμετοχή όλων των λαϊκών στρωμάτων, καθώς και τη συμμετοχή των σπουδαστών στον προγραμματισμό της παιδείας και στη διοίκηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
vii. Την κοινωνικοποίηση της υγείας που συνεπάγεται την δωρεάν ιατρική, φαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη, την προληπτική υγιεινή για όλους τους Ελληνες, την κατάργηση των ιδιωτικών κλινικών και όλων των προνομίων στην παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών.
viii. Ενα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για υγεία, ατυχήματα, γηρατειά και ανεργία που να επεκταθεί σε όλους τους Ελληνες.
ix. Την προστασία της μητέρας και του παιδιού.
x. Την προστασία του περιβάλλοντος, τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σε συνδυασμό με την αξιοποίηση των εθνικών και λαϊκών παραδόσεων και τη συμμετοχή ολόκληρου του λαού στην πολιτιστική εξέλιξη.
Από τις 18 Οκτωβρίου 1981, αφότου ανήλθε για πρώτη φορά στην εξουσία, αυτά προσπάθησε να εφαρμόσει. Σε αυτές του τις θέσεις οφείλονται οι αντιδυτικές και τριτοκοσμικές περιπλανήσεις της εξωτερικής του πολιτικής την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης, που τόσο ακριβά πλήρωσε ο τόπος. Σε αυτές οφείλεται η απρόθυμη στάση του μέσα στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, που αφυδάτωσε την ευρωπαϊκή συμμετοχή της χώρας σε μια αμιγώς ταμειολογιστική υπόθεση. Σε αυτές οφείλεται η δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας και η αποθέωση του κρατισμού, που οδήγησαν στο κράτος-τέρας, που σήμερα απειλεί να καταβροχθίσει την κοινωνία απομυζώντας κάθε δημιουργική της ικμάδα. Σε αυτές οφείλεται η διάλυση της Παιδείας, η «μαύρη τρύπα» που κατατρώγει αχόρταγα την υγεία και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Σήμερα, 37 χρόνια μετά, η Ελληνική κοινωνία ζει τα αποτελέσματα του καταστροφικού θριάμβου αυτής της «Διακήρυξης Βασικών Αρχών και Θέσεων», που παρουσίασε στις 3 Σεπτεμβρίου 1974, ο ιδρυτής του «Κινήματος», Ανδρέας Παπανδρέου. Και βλέπει την ιδιότυπη «λαϊκιστική δημοκρατία της Ελλάδας», που αυτός εγκαθίδρυσε και οι επίγονοί του επέβαλαν, να καταρρέει μέσα στα χέρια των ίδιων των διαδόχων του. Η εκδίκηση της ιστορίας στην πιο τραχειά και οδυνηρή μορφή της. Με θύμα, δυστυχώς, ένα λαό, κατά την προσφυή φράση του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, «πάντα ευκολοπίστευτο και πάντα προδομένο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου