Και φτάσαμε έως εδώ. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα δεν καθορίζονται πλέον από την κυβέρνηση, αλλά από τους πιστωτές μας, όχι επειδή το ζήτησαν οι ίδιοι, αλλά διότι εμείς φέραμε τα πράγματα στην κόψη του ξυραφιού.
Η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται - πολύ αργά πλέον - ότι όλη η οικονομική πολιτική που εφαρμόζει εδώ και ενάμιση χρόνο δεν περπατάει, κάτι που θα μπορούσε να αντιληφθεί εξ αρχής, εάν «άκουγε» ή ήταν πιο διαβασμένη ή εάν ο πρωθυπουργός τοποθετούσε στο οικονομικό επιτελείο ικανούς και έμπειρους ανθρώπους, ώστε να γίνει σωστή διαπραγμάτευση, πριν αποσαφηνιστούν...
οι όροι του μνημονίου, και να αποφευχθούν οι σκόπελοι που αντιμετωπίζουμε τώρα.
Και βεβαίως τώρα τα πράγματα είναι σαφώς χειρότερα, καθώς η Ε.Ε. δεν έχει άλλη υπομονή. Όταν υπογραφόταν το μνημόνιο, οι επιτηρητές μας διατύπωναν μια σχετική αισιοδοξία ότι αυτή η κυβέρνηση θα άλλαζε τα πράγματα και έτσι οι όροι θα μπορούσαν να ήταν αρκετά πιο ευνοϊκοί. Δηλαδή η δημοσιονομική προσαρμογή να είχε περισσότερο χρονικό περιθώριο και τα μέτρα να λαμβάνονταν με ζητούμενο την προστασία της παραγωγικής τάξης και όχι την εξαφάνισή της.
Αντί γι' αυτό, τώρα τρέχουμε να ζητήσουμε αυτονόητα πράγματα, χωρίς όμως να έχουμε κάτι άλλο να δώσουμε. Έτσι σιγά-σιγά χάνεται και η διαχείριση της οικονομικής και πολιτικής ζωής της χώρας.
Εδώ και καιρό, με κορύφωση τις τελευταίες δύο εβδομάδες, το «Π» αποκάλυψε τι πραγματικά γίνεται εντός της κυβέρνησης και της τρόικας, όταν τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης ασχολούνταν με τα αλληλομαχαιρώματα υπουργών, εάν θα γίνει ανασχηματισμός και ποιος θα πάρει την καρέκλα. Οι συνεχείς διαρροές από όλα τα στρατόπεδα επίδοξων καρεκλοκένταυρων αποπροσανατόλιζαν την κοινή γνώμη τη στιγμή που οι εξελίξεις στην οικονομία έδειχναν ότι η χώρα βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού. Τι αποκάλυψε το «Π»:
1)Ότι η Γερμανία δεν συζητάει τίποτε άλλο πλην της αναδιάρθρωσης του χρέους, όπως κι αν ονομαστεί, με μια οικειοθελή διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους πιστωτές της.
2)Ότι έρχεται νέο δάνειο, νέο μνημόνιο και πολλά μίνι μνημόνια ανά υπουργείο.
3)Ότι η απόφαση του πρωθυπουργού για ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ ελήφθη πολύ πριν από τις εκλογές του 2009, ενώ κατάρτιζε έναν προϋπολογισμό με βάση τις προεκλογικές του εξαγγελίες ότι «λεφτά υπάρχουν».
4)Ότι ΕΚΤ και Κομισιόν επιμένουν να δίνουν παρατάσεις και πιστώσεις στην Ελλάδα γνωμοδοτώντας θετικά στις εκθέσεις προόδου, παρότι τα νούμερα έδειχναν άλλα. Αυτό γινόταν μόνο και μόνο επειδή τα ευρωπαϊκά όργανα θεωρούν ότι η Ελλάδα αποτελεί συστημικό κίνδυνο για την υπόλοιπη ευρωζώνη.
5)Ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να ζητήσει δύο χρόνια παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή, μέχρι το 2017, για τη μείωση του ελλείμματος στο 3%, καθώς οι εξελίξεις δείχνουν ότι και το 2011 θα κινηθεί εκτός στόχων.
6Ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να δώσει εγγυήσεις για να λάβει τις νέες διευκολύνσεις αλλά και νέο δάνειο για να καλύψει τις δανειακές της ανάγκες, βάζοντας ενέχυρο την κρατική περιουσία και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Δυστυχώς, επιβεβαίωση...
Όλα αυτά δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν με τη μυστική συνάντηση στο Λουξεμβούργο, όπου ο Γ. Παπακωνσταντίνου κλήθηκε να εξηγήσει γιατί το μνημόνιο βρίσκεται μονίμως εκτός στόχων και γιατί όλα όσα έλεγε στις συνεδριάσεις του Eurogroup κάθε μήνα ήταν λόγια του αέρα. Εκεί άρχισαν να ξεκαθαρίζουν και οι προθέσεις των στρατοπέδων:
1) H ελληνική κυβέρνηση επιμένει να ζητά διευκολύνσεις που έχουν ορίζοντα μόνο την πολιτική της επιβίωση. Δηλαδή:
♦ Επιμένει να θέλει παράταση χωρίς να έχει σχέδιο με μέτρα που θα βοηθήσουν στην ανάκαμψη της οικονομίας και της μεσαίας τάξης. Χωρίς να έχει σχέδιο μείωσης του δημοσίου χρέους.
♦ Ζητάει παράταση του υπάρχοντος δανείου μέσω του ταμείου EFSF χωρίς να ξέρει ακριβώς ποιες θα είναι οι δανειακές μας ανάγκες, με κίνδυνο να χρειαστούν και άλλα δάνεια στο μέλλον.
♦ Αρνείται να συζητήσει αναδιάρθρωση του χρέους, ακόμα και ήπιας μορφής, επειδή θα της στοιχίσει πολιτικά.
2) Οι λεγόμενες σκληροπυρηνικές χώρες δεν έχουν ανοίξει ακόμα τα χαρτιά τους πλην της Γερμανίας. Οι Φινλανδία, Αυστρία, Ολλανδία και Σλοβακία αναμένεται να τοποθετηθούν στο κρίσιμο Eurogroup στις 16 Μαΐου στις Βρυξέλλες. Όπως όλα δείχνουν, όμως, επικρατεί η γραμμή ότι οποιαδήποτε συζήτηση για νέα βοήθεια θα δώσει έναυσμα στους «αμαρτωλούς» Έλληνες να χαλαρώσουν τη δημοσιονομική προσπάθεια.
3) Η Γερμανία δεν θέλει να βάλει άλλο το χέρι στην τσέπη και δεν φαίνεται διατεθειμένη να δώσει περισσότερες αρμοδιότητες στο ταμείο EFSF ώστε να δανείζει χώρες όπως η Ελλάδα ή να αγοράζει ομόλογα χωρών με πρόβλημα. Κάτι που μέχρι τώρα έκανε η ΕΚΤ, η οποία όμως έχει ειδοποιήσει τους υπουργούς Οικονομικών της Ε.Ε. ότι σταματάει το έκτακτο πρόγραμμά της.
4) Η ΕΚΤ, βλέποντας το παιχνίδι εξουσίας να χάνεται από τα χέρια της, επιμένει ότι η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στην προσαρμογή του μνημονίου, με χαλάρωση κάποιων από τους επιμέρους όρους και με τη δυνατότητα νέου δανείου μόνο μέσω του EFSF, χωρίς την αναδιάρθρωση.
5) Η Κομισιόν και ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ περιμένουν να δουν πώς θα εξελιχθεί η «μάχη» στο επόμενο συμβούλιο για να προτείνουν αναλόγως μια συμβιβαστική λύση.
Παιχνίδια ρήξης
Είναι πλέον σαφές σε όλα τα κλιμάκια της Ε.Ε. ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η ύφεση αλλά και ο τρόπος που λειτουργεί αυτή η κυβέρνηση. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά κρίσιμη και οι περισσότεροι υπουργοί ενημερώνονται για τις εξελίξεις αλλά και το κλίμα που διαμορφώνεται στην Ευρώπη μόνο μέσω των διαρροών προς ξένα ΜΜΕ και δη τα γερμανικά. Ο πρωθυπουργός μοιάζει να λειτουργεί μόνο με τους λίγους και αμφιλεγόμενους συμβούλους που έχει γύρω του, τους οποίους δεν εξέλεξε ο ελληνικός λαός για να τον αντιπροσωπεύσουν τη δύσκολη αυτή στιγμή.
Όλη η φιλοσοφία των συμβούλων αυτών, που στην πλειονότητά τους φαίνεται πως έχουν αγγλοσαξονική δομή σκέψης, οδηγούν σε νέα, επικίνδυνη ρήξη της Ελλάδας με την Ε.Ε. Αυτό διαφάνηκε και από τις πρόσφατες δηλώσεις του Παπανδρέου, που μίλησε για κακοφωνία στην Ευρώπη, την οποία όμως δημιουργεί συνεχώς η... πολιτική του, αφού ακόμη οι Ευρωπαίοι δεν είναι σε θέση να προσδιορίσουν τι ακριβώς θέλει να κάνει ο πρωθυπουργός.
Φαίνεται πως δεν βοηθά και η ίδια η νοοτροπία του Παπανδρέου, που ουδέποτε έδωσε βαρύτητα ή ακόμα και πίστη στη λειτουργία της ευρωζώνης, την αποξένωσε και εξαρχής αποφάσισε να δώσει τη χώρα στο ΔΝΤ. Κάτι τέτοιο φαίνεται να κάνει και τώρα, καθώς το ΔΝΤ έχει ήδη έτοιμο το δεύτερο σχέδιο για τη χώρα μας, εάν η ευρωζώνη επιμείνει στη λύση της αναδιάρθρωσης του χρέους χωρίς νέο δάνειο.
Καυτά ερωτήματα
Πώς είναι δυνατόν όμως ο πρωθυπουργός να συνεχίζει να χτυπά την Ε.Ε. και την ίδια στιγμή να ζητά διευκολύνσεις;
Το άρθρο του περιοδικού «Spiegel» δεν ήταν αβάσιμο. Σύμφωνα με πολύ καλά πληροφορημένες πηγές του «Π», τόσο ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου όσο και συγκεκριμένοι συνεργάτες τους άφησαν αρκετές φορές - προφορικά πάντα - να πλανάται η απειλή της εξόδου της χώρας από το ευρώ, σε περίπτωση που η Ε.Ε. δεν μας κάνει τα χατίρια. Αυτού του είδους οι εκφοβισμοί, οι οποίοι γίνονται κατά κόρον στο εσωτερικό της χώρας από τον υπουργό Οικονομικών και για διάφορους λόγους, μπορεί να λειτουργούν εντός, εξαγριώνουν όμως τους εκτός και ιδιαίτερα τη Γερμανία.
Το δημοσίευμα του «Spiegel» λοιπόν κάθε άλλο παρά τυχαίο ήταν. Και η καγκελαρία κάθε άλλο παρά διατεθειμένη είναι να ακούει απειλές, χειραγώγηση από τον Λευκό Οίκο και συστάσεις από τον Γιώργο Παπανδρέου για το πώς πρέπει να λειτουργήσει.
Βεβαίως - και πρέπει να το επισημάνουμε αυτό - δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο αυτή τη στιγμή για να βγει μια χώρα από την ευρωζώνη, άρα τα σενάρια που διακινούνται είναι εκ του πονηρού και αποσκοπούν στη διάλυση της ζώνης του ευρώ. Για να βγει μια χώρα από το ευρώ πρέπει πρώτα να το ζητήσει η ίδια, να υπάρξει η σχετική μελέτη, αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας, ομοφωνία των «27» και βεβαίως επικύρωση από τα 27 εθνικά κοινοβούλια. Πράγμα εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο.
♦ Τι θα γίνει όμως εάν το επόμενο διάστημα αποδειχθεί ότι οι προφορικές απειλές Ελλήνων αξιωματούχων ή η ατάκα που έπεσε πάνω σε μια έντονη συζήτηση έχει πιο βαθιές ρίζες;
♦ Τι θα γίνει εάν αποδειχθεί ότι όντως ο πρωθυπουργός έχει στα χέρια του έκθεση των συμβούλων του για την έξοδο της χώρας από το ευρώ;
♦ Τι θα γίνει εάν αποδειχθεί ότι, εκτός από διαπραγματευτικός εκβιασμός, υπάρχει στο μυαλό κάποιων πρωθυπουργικών συμβούλων αυτή η εναλλακτική;
Στο βάθος... ΔΝΤ;
Στους διαδρόμους των Βρυξελλών ακούγονται διάφορα για τον τρόπο που λειτουργούν οι σύμβουλοι του Παπανδρέου. Και το ζήτημα είναι εξαιρετικά περίπλοκο, διότι από τη μία φαίνεται να υπάρχουν ομάδες που σπρώχνουν την Ελλάδα προς τη ρήξη με τη Γερμανία και από την άλλη έχουν δημιουργηθεί αντίστοιχες ομάδες γύρω από τη Μέρκελ, που σπρώχνουν την ιδέα να αφήσει το Βερολίνο τη χώρα μας εκτός της ζώνης του ευρώ, επειδή είναι πλέον βαρίδι.
Τα επιχειρήματα και στις δύο πλευρές είναι εκ πρώτης όψεως ρεαλιστικά, όμως ποιους εξυπηρετούν μακροπρόθεσμα; Εάν - θεωρητικά πάντα - δημιουργηθεί πλαίσιο έστω και προσωρινής εξόδου μιας χώρας από την ευρωζώνη, δεν θα αρχίσει το σφυροκόπημα των κερδοσκόπων και σε άλλες ευάλωτες χώρες, ώστε να προχωρήσουν και αυτές σε έξοδο; Τότε ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
Ήδη οι καλοπροαίρετοι, όπως ο φίλος (!) του πρωθυπουργού Νουριέλ Ρουμπινί, άρχισαν να προβλέπουν έξοδο συγκεκριμένων χωρών από την ευρωζώνη τα επόμενα 4-5χρόνια. Εάν, θεωρητικά, κάτι τέτοιο πραγματοποιηθεί, ποιος θα βρεθεί να «βοηθήσει» στην αναστήλωση και ανασύνταξη των χωρών αυτών από τις συνέπειες της εξόδου; Μήπως το ΔΝΤ; Αυτό δεν θα συνιστούσε μια de facto διάλυση της Ε.Ε. και την απόλυτη κυριαρχία των αγγλοσαξονικών συμφερόντων;
Ο μυστικός δείπνος και τα... καμπανάκια
Τις προοπτικές αυτές έχουν αρχίσει να διαβλέπουν πολύ λίγοι στην Ε.Ε. Ένας απ' αυτούς είναι και ο πρόεδρος του Eurogroup, που συγκάλεσε τον «μυστικό δείπνο» στο Λουξεμβούργο. Πρωταρχικός στόχος ήταν να πιεστούν Ελλάδα και Γερμανία να γεφυρώσουν τις διαφορές τους. Δεύτερος στόχος όμως είναι να διατηρηθεί η συνοχή της ευρωζώνης.
Η συνάντηση ήταν καθορισμένη εδώ και καιρό και βεβαίως έγινε με το κλείσιμο των αγορών, ώστε να μην δημιουργηθούν πιέσεις σε περίπτωση που διέρρεε. Η συμμετοχή του Παπακωνσταντίνου έγινε για να του παρουσιαστούν οι λύσεις για το θέμα της Ελλάδας, αλλά και για να του ασκηθούν πιέσεις ώστε η κυβέρνηση να πάρει μπρος. Όπως πληροφορούμαστε, το προεδρείο του Eurogroup αλλά και ο Παπακωνσταντίνου -συνεπώς και ο πρωθυπουργός - γνώριζαν για τη νέα υποβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τη Standard & Poor’s, αλλά και γι' αυτήν που ετοιμάζει ο οίκος αξιολόγησης Fitch. Κάτι τέτοιο θα καταστήσει τα ομόλογα της χώρας μας «σκουπίδια», με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τα αγοράσει ούτε η ΕΚΤ. Πριν από τη συνάντηση στο Λουξεμβούργο προηγήθηκε το «σήμα» της τρόικας ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι σε κατάσταση διάλυσης και ότι η τρύπα των 1,3 δισ. ευρώ, που παρουσιάζει ήδη ο προϋπολογισμός του 2011, μόνο θα αυξάνεται από εδώ και πέρα. Όλα αυτά ενώ οι δόσεις του υπάρχοντος δανείου θα λιγοστεύουν και τα ποσά που πρέπει να δανείζεται από τις αγορές το ελληνικό κράτος για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του θα αυξάνονται.
Δεδομένου ότι τα σπρεντ συντηρούνται πάνω από τις 1.200 μονάδες, ύψος που δεν είδαμε ούτε με την ομολογία του πρωθυπουργού πέρυσι ότι πάμε για πτώχευση, το ελληνικό πρόγραμμα κοντεύει να τιναχτεί στον αέρα. Προηγήθηκε επίσης η συζήτηση για την Ελλάδα στους κόλπους του G20, όπου ΗΠΑ και Κίνα έθεσαν θέμα επιπτώσεων και στην παγκόσμια προσπάθεια για ανάκαμψη, εάν η χώρα μας αφεθεί στην τύχη της. Ο επόμενος γύρος διαπραγματεύσεων αρχίζει αύριο, με την παρουσία του πρωθυπουργού σε συνέδριο στο Όσλο, όπου θα επιχειρήσει να πείσει τους ομολόγους του ότι τα πράγματα μπορούν να ανατραπούν εάν η Ελλάδα πάρει παράταση στη δημοσιονομική προσαρμογή και ένα νέο δάνειο ή αύξηση του υπάρχοντος κατά περίπου 50 δισ. ευρώ. Ως αντίτιμο αναμένεται να παρουσιάσει τη μελέτη για να μπει ενέχυρο ολόκληρη η δημόσια περιουσία και βεβαίως να υπογράψει νέο ή νέα μνημόνια. Θα πειστεί όμως κανείς ή τα ελληνικά θέματα έχουν προεξοφληθεί;
(ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “Π” ΣΤΙΣ 11-05-11)
ΠΗΓΗ:http://epanastasi-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου