Μας μαθαίνουν στα σχολεία πως η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα επειδή, λένε, δεν υπάρχει καλύτερο. Βολική εξήγηση για τα καθεστώτα που απομυζούν τον ιδρώτα των λαών στο όνομα της κυριαρχίας του λαού. Ποια κυριαρχία όμως έχουμε ως πολίτες;
Ποια δυνατότητα αντίστασης στην προπαγάνδα του κυρίαρχου συστήματος έχουν οι πολίτες που από τα μικράτα τους υφίστανται πλύση εγκεφάλου από δασκάλους που ποτίστηκαν με τα μαρξιστικά δόγματα στα Πανεπιστήμια;
Ποια δυνατότητα να διακρίνουν την αλήθεια έχουν άνθρωποι που διαμορφώνουν συνείδηση μεγαλώνοντας με πρότυπα ανύπαρκτους ήρωες, με μπαμπούλες και σκύβαλα;
Πόσο ανεξάρτητη είναι η γνώμη ανθρώπων που έχουν ως πηγή γνώσης και ενημέρωσης τα ΜΜΕ που βρίσκονται στα χέρια των πλουτοκρατών αλλά στελεχώνονται από μαρξιστές; Η Δημοκρατία των Αριστεροδεξιών είναι θεμελιωμένη στο φόβο.
Δεν υπάρχει καλύτερο πολίτευμα-δεν υπάρχουν καλύτεροι από μας-μετά από μας το χάος. Ο λαός φοβάται το χάος. Φοβάται γιατί έμαθε να είναι σκλάβος. Εμαθε να περιμένει τον πατερούλη-βουλευτή και τον πατερούλη-συνδικαλιστή να του λύσουν τα προβλήματα. Σαν το ζώο στο ζυγό, συνήθισε να ζει με το βάρος στο σβέρκο.
Οι επικυρίαρχοι είναι αποφασισμένοι να γκρεμίσουν το μεταπολεμικό ξόανο της ευμάρειας που έφτιαξαν γιατί τα θέλουν όλα δικά τους. Και οι λαοί που παρασύρθηκαν απ’ το χρυσό μοσχάρι της καλοπέρασης και άφησαν τις πατροπαράδοτες αξίες και τα ιδανικά, αυτά που απαιτούν μόχθο και προσπάθεια για να εξασφαλίσουν στον άνθρωπο ευημερία, διστάζουν να κάνουν το βήμα προς τον κακοτράχαλο δρόμο της Αρετής.
Ωσότου οι λαοί αποφασίσουν να βγουν από το λαβύρινθο των δημοκρατικών παραισθήσεων, ν’ ανοίξουν τα μάτια στο πρωινό φως και να αντιμετωπίσουν τη ζωή, οι εξουσιαστές σπεύδουν να διαμοιράσουν τον πλούτο των εθνών, να συνάψουν συμφωνίες και να οριοθετήσουν νέες ζώνες επιρροής, πιστεύοντας ότι ο κόσμος τους ανήκει, και πως οι λαοί γεννήθηκαν για να εξυπηρετούν τη δίψα τους για χρήμα κι εξουσία.
Στη διαμόρφωση των συνθηκών της νέας τάξης, της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» που διακαώς επιθυμούν οι κυβερνώντες, ο λαός δεν έχει κανένα πλέον λόγο, ούτε καν το ρόλο του κομπάρσου-ψηφοφόρου. Μεγάλα ζητήματα όπως η κατάργηση του εθνικού μας νομίσματος και η κηδεμονία του ΔΝΤ δεν τέθηκαν σε ψηφοφορία.
Είναι κοινό πλέον μυστικό ότι επί ένα και πλέον χρόνο η Ελλάδα κυβερνάται ερήμην του λαού της αλλά εξ’ ονόματός του, με μια ιλαροτραγωδία μυστικής διπλωματίας και ασύστολου εμπαιγμού, από μια κυβέρνηση που είναι αποφασισμένη να εκτελέσει το συμβόλαιο που ανέλαβε, με μια αντιπολίτευση που έχει αποφασίσει να μην κυβερνήσει, με μια αριστερά που σιωπά για να κρύψει τις πομπές της και με μια μαϊμού που χορεύει προς τέρψην όλων.
Είναι φανερό ότι οι άπαντες οι πολιτικοί περιφρονούν το λαό, και του στερούν συνειδητά τη δυνατότητα να αποφασίζει έντιμα για το μέλλον του.
Είναι φανερό ότι το καθεστώς και οι συνεργάτες του επιλέγουν ποιοι «δικαιούνται δια να ομιλούν»-αυτοί που είναι πρόθυμοι να το συνδράμουν στις ανομίες μιας κατ’ όνομα δημοκρατίας που κυβερνά πάνω στις στάχτες της καμένης από «τα παιδιά» Αθήνας, της ισοπεδωμένης από μια «ασύμμετρη απειλή» Πελοποννήσου, και τα αποκαίδια των τεσσάρων αθώων της Μαρφίν που θυσιάστηκαν από τους δήμιους «γνωστούς-αγνώστους» ώστε να κλείσουν τα στόματα των πολλών που διαδήλωναν την πρόθεσή τους να αντισταθούν στην επερχόμενη λαίλαπα της υποδούλωσης της χώρας.
Είναι φανερό ότι οι κυβερνώντες αποστρέφονται τον Ελληνικό λαό, και στη θέση του επιχειρούν να εγκαταστήσουν Πακιστανούς, Αφρικανούς και λοιπούς τριτοκοσμικούς. Είναι πλέον φανερό ότι αυτοί που μας κυβερνούν δεν μας εμπιστεύονται. Γιατί πρέπει να τους εμπιστευόμαστε εμείς;
ΠΗΓΗ:http://eleftheriskepsii.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου