ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ

Γράφει ο Νικόλαος.

Σκοπός του κειμένου αυτού αλλά και αυτής της κίνησης δεν είναι η δημιουργία ενός ακόμη πολιτικου σχηματισμού που θα ζητήσει την ψήφο των πολιτών. Ο συντάκτης του κειμένου δεν έχει καμιά κομματική ταυτότητα διότι δεν υπήρξε κανένα κόμμα που να τον αντιπροσώπευε τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς του.
Η επικεφαλίδα του κειμένου αντικατοπτρίζει την ανάγκη αυτού του τόπου και των πολιτών του για την σύναψη ενός σιωπηρού συμβολαίου για μια κοινωνική συμφωνία. Παραδοχές όπως για το ποια ήταν τα λάθη του παρελθόντος, ποιοι έχουν τις ευθυνες για την σημερινή κατάσταση και σε αυτήν την κρισιμότατη καμπή της ιστορίας τι πρέπει να γίνει από εμάς ώστε να αφαιρέσουμε αυτόν το κακοήθη όγκο στο σώμα της πατρίδας που ονομάζεται φτώχεια και ότι συνεπάγεται με αυτόν. Πριν ξεκινήσουμε να μπούμε στην απαρίθμιση των αιτιών θα πρέπει να γίνει μια κοινή παραδοχή από όλους μας:
Όταν ένα Έθνος-Κράτος ακμάζει και με την προϋπόθεση ότι η διακυβέρνηση αυτού είναι δίκαια, ισόνομη, ακμάζουν και οι πολίτες του ως απόρροια της....
κοινωνικής δικαιοσύνης.

Πρώτη αιτία για την σημερινή μας κατάσταση είναι ο εμποτισμός της συνήδεισης του πολίτη με το δηλητήριο της ατομικότητας και της αναξιοκρατίας. Πρώτοι διδάξαντες οι εκάστοτε πολιτικοί που κυβέρνησαν τον τόπο αυτό, δίνοντας αυτοί πρώτοι τα μαθήματα της διαφθοράς, της ρεμούλας, της λωποδυτιάς, της κλοπής, της αναξιοκρατικής ανέλιξης οικονομικά, επαγγελματικά και κοινωνικά. Εμείς ακολουθήσαμε τον δρόμο που μας χάραξαν αυτοί κάνοντας πλιάτσικο στον κρατικό πλούτο. Το πλιάτσικο αυτό πήρε πολλές μορφές. Ο διορισμός τεράστιου πλυθησμου στον δημόσιο τομέα με γελοία κριτήρια, με αναξιοκρατία και δίχως ο ίδιος ο δημόσιος τομέας να έχει ανάγκη σε τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπινου δυναμικού. Τα κριτήρια διορισμού ήταν καθαρά κομματικά και πελατειακά. Όνειρο του Έλληνα πολίτη έγινε ο διορισμός του στον δημόσιο τομέα και απο την άλλη πλευρά οι εκάστοτε διοικούντες αυτού του τόπου εκμεταλεύτηκαν αυτό το όνειρο στο έπακρο δημιουργώντας στρατιές ψηφοφόρων. Έτσι οι κρατικοί προύπολογισμοί είχαν επιβαρυνθεί με τους μισθούς περριτού αλλά και αμφιβόλου αξίας εργατικού δυμαμικού.

Ένας άλλος παράγοντας κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος ήταν τα δημόσια έργα και οι προμήθειες του Ελληνικού δημοσίου. Τα νοσοκομεία, ο Ελληνικός στρατός, οι αυτοκινητόδρομοι, τα ολυμπιακά έργα είναι μερικά μόνο από τα πεδία όπου οι κυβερνώντες και οι «συνεργάτες» τους υπεργολάβοι-προμηθευτές έστησαν ένα πλιάτσικο δισεκατομυρίων ευρώ και παλαιότερα δραχμών εις βάρος του Ελληνικού δημοσίου. Οι διαγωνισμοί άλλες φορές φωτογραφικοί και άλλες φορές απευθείας καταχωρήθηκαν σε εταιρείες προσκείμενες προς την εκάστοτε πολιτική παράταξη με το αζημίωτο. Οι λεγόμενες μίζες προς την πλευρά των πολιτικών αλλά και των γραναζιών που διέπουν την γραφειοκρατία του κάθε υπουργείου και οι υπερκοστολογήσεις προς την πλευρά των κατασκευαστικών-προμηθευτών ήταν το ανήθικο αλισβερήση που σύμφερε όλες τις πλευρές εκτός των Ελλήνων πολιτών.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής η Ελλάδα λόγω των πολιτικών της δεν ήταν ποτέ ένα ελεύθερο κράτος. Με αποκορύφωμα την σημερινή κατάσταση φαίνεται πιο καθαρά από ποτέ πως οι κυβερνώντες δεν ήταν ποτέ εντολοδόχοι των Ελλήνων πολιτών αλλά εντολοδόχοι των μεγάλων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων. Η πρακτική, υποτιθέμενη αδυναμία της υπεράσπισης των συμφερόντων της πατρίδας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Αυτή την στιγμή η κυβέρνηση έχει βάλει την υπογραφή της ως εκπρόσωπος του λαού για την παραχώρηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Αν η κατάσταση μείνει ως έχει οι Έλληνες πολίτες θα βρεθούν μπροστά σε μεγάλες και δυσάρεστες εκπλήξεις.

Σε όλα τα παραπάνω ο κάθε Έλληνας ξεχωριστά έχει την δική του ατομική ευθύνη. Δεν καταλάβαμε ποτέ ότι το καλό του συνόλου, η δικαιοσύνη, η αξιοκρατία, η ισονομία για το σύνολο των Ελλήνων θα έφερνε ευημερία και στον καθένα μας ξεχωριστά. Τόσα χρόνια μέναμε θεατές αλλά και χειροκροτούσαμε την λεηλασία του εθνικού μας πλούτου της αξιοπρέπειάς μας, αδιαφορόντας αν κάποια στιγμή αυτά στρέφονταν ενάντια στα ίδια μας τα παιδιά, στην ίδια μας την οικογένεια, στους συγγενείς μας και στους γνωστούς μας αλλά ακόμα και ενάντια σε εμάς. Το βόλεμα στο δημόσιο, η καλύτερη αντιμετώπιση του δικού μας ατομικού συμφέροντος απο τους 300 του κοινοβουλίου μας έφερνε να είμαστε οι πελάτες στα βουλευτικά τους γραφεία αδιαφορόντας εμείς οι ίδιοι αν μας εκπροσωπούν επάξια στην Βουλή , αδιαφορόντας για αυτά που βλέπαμε μπροστά μας όλα αυτα τα χρόνια.

Αλλά όλα αυτά συνέβησαν για δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος λόγος ήταν τα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα που ρίζωσαν μέσα μας και όταν πλησίαζαν οι εκλογές οι φρόντιζαν οι κυβερνώντες να τα ξεθάβουν ώστε ποτέ να μην μπορεί ο Έλληνας να συζητήσει με τον συμπατριώτη του πάνω σε ρεαλιστική βάση τα προβλήματα αυτού του τόπου. Όπως σε πολλούς λαούς έτσι και σε εμάς βρήκε γόνιμο έδαφος η πρακτική του διαίρει και βασίλευε. Αλλά η θεμελιώδης αιτία που ευθύνεται για όλα τα δεινά των Ελλήνων πολιτών είναι η αφαίρεση της παιδείας απο τον πολίτη. Αυτό που τόσα χρόνια έχουμε λέγεται εκπαίδευση και όχι παιδεία.

Η παιδεία δημιουργεί ανθρώπους συγκροτημένους με αναπτυγμένη έντονα την κριτική ικανότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πλην ελαχίστων εξαιρέσεων οι τελευταίες 3-4 δεκαετίες δεν έχουν να αναδείξουν τίποτε το αξιομνημόνευτο απο ανθρώπους των γραμμάτων και των επιστημών, την στιγμή που η πατρίδα μας, όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν έχει κάνει ολόκληρη την γη να μένει θεατής προς τα επιτευγματά μας. Αντ’ αυτού γέμισαν την ζωή μας με σκουπίδια, σκουπίδια τηλεοπτικά, σκουπίδια γραπτά, σκουπίδια μουσικά κλπ. Εκτός από σωστούς επαγγελματίες μια κοινωνία χρειάζεται ανθρώπους με ακέραιο χαρακτήρα που να μπορούν να αντισταθούν νοητικά στην οποιαδήποτε σηπτική κατάσταση. Η πολιτική του υπουργείου παιδείας βάδιζε προς το ένα μέρος πάντα. Δίνοντας εφόδια καθαρά επαγγελματικής κατάρτισης που και αυτά τίθενται σε αμφισβήτηση, δημιουργούσε καταρχήν επαγγελματίες και όχι ανθρώπους. Έτσι μοιραία οι πολίτες χωρίς να έχουν κάποια εφόδια, ήταν οι χειροκροτητές ενός σάπιου πολιτικού και ευκαιριακού πολιτικού συστήματος που αυτό κινούνταν σύμφωνα με τα συμφέροντα που εκπροσωπούσαν και όχι σύμφωνα με τα συμφέροντα του λαού.

Σύμφωνα με τα παραπάνω επιτακτική ανάγκη είναι καταρχήν εμείς πρωτα σαν λαός να κατανοήσουμε τα δικά μας λάθη και μετά να ψάξουμε τις ευθύνες στους κρατούντες την εξουσία. Μια υποτιθέμενη κατάρευση του σημεριού πολιτικού σκηνικού δεν θα βοηθούσε σε τίποτε αν δεν αλλάξουμε εμείς πρώτα σαν λαός την νοοτροπία μας. Γιατί και πάλι θα καιροσκοπούν κάποιοι να εκμεταλευτούν αυτήν την αδυναμία μας. Δεν γίνεται και δίνω ένα τελευταίο παράδειγμα ένας πολιτικός να παίρνει την ψήφο μας επειδή π.χ. καλυτέρευσε την στρατιωτική θητεία του γιου μας. Στην περίπτωση που ο πολιτικός διακατέχεται απο ήθος και ζήλο για να ενεργήσει σύμφωνα με τα κοινά συμφέροντα τότε και η στρατιωτική θητεία παράδειγμα θα είναι έτσι όπως πρέπει να είναι.

Στην παρούσα κατάσταση, ενας απο τους μεγάλους κινδύνους που υπάρχουν είναι η ιδιωτικοποίηση καίριων οργανισμών για τους πολίτες αλλά και για την ασφάλεια του κράτους. Το πιο απλό και κατανοητό παράδειγμα που θα μπορούσαμε να θέσουμε είναι πως σε μια πολεμική σύρραξη μεταξύ δυο κρατών, ο επιτιθέμενος από τους πρώτους στόχους που προσβάλλει είναι τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, οι τηλεπικοινωνίες και οι σταθμοί παραγωγής και διακίνησης της ενέργειας που τροφοδοτεί τους πολίτες. Σε οποιαδήποτε βιβλιογραφία της ιστορίας και αν ανατρέξουμε το παραπάνω παράδειγμα είναι κοινά αποδεκτό. Το συμπέρασμά μας για το παραπάνω παράδειγμα είναι ότι κάτι δεν πάει καλά με τους κυβερνώντες και θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν ζωτικούς παράγοντες της πατρίδας μας.

Η κλασσική δικαιολογία είναι ότι αυτοί οι οργανισμοί είναι ζημιογόνοι και ελλειματικοί. Η απάντηση σε αυτό το επιχείρημα είναι πολύ απλή, θέτοντας προηγουμένως ένα άλλο ερώτημα. Στην περίπτωση που ιδιωτικοποιηθούν πως θα γίνουν κερδοφόροι και θα αποφέρουν κέρδη στους ιδιοκτήτες τους; Η απάντηση είναι απλή. Παρά την κατ’ επίφαση μόνο προσπάθεια πολλών κυβερνήσεων να διορίσουν διοικητές με διαχειριστικές ικανότητες στους οργανισμούς, αυτό δεν έγινε ποτέ και όταν έγινε απέτυχε λόγω της συνολικής άρνησης του συστήματος να μπει σε αξιοκρατική και κερδοφόρα πορεία. Πίσω από αυτούς τους οργανισμούς κρύβονται ολόκληρα κυκλώματα κερδοσκοπίας σε βάρος των οργανισμών αυτών και κατ’ επέκταση των προϋπολογισμών του κράτους και του δημοσίου χρήματος. Στα βιογραφικά των κυβερνόντων αναγράφονται ολόκληρες σπουδές στην οικονομία και την διοίκηση. Ένα απο τα πιο βασικά και πρώτα μαθήματα σε αυτά τα πανεπιστήμια είναι το management=διαχείριση-διοίκηση. Η βιωσιμότητα μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού στηρίζονται ακριβώς σε αυτήν την λειτουργία.

Άρα και σε αυτόν τον τομέα εντοπίζουμε δολιότητα ή ατολμία των πολιτικών της χώρας μας. Διότι εάν διόριζαν κάποιους κατα κοινή ομολογία άριστους managers-διοικητές και δίνοντας τους τα εφόδια και όπλα που μπορεί να έχει ένας διοικητής ενός ιδιωτικού κολοσσού δεν θα μιλούσαμε για ζημιογόνους και ελλειματικούς οργανισμούς. Ένα απο τα κυριότερα όπλα στην φαρέτρα των διοικητών είναι η ευχέρεια να ελέγχουν και να αποδοκιμάζουν ή να αποδοκιμάζουν την αποδοτικότητα και την ικανότητα των εργαζομένων σε αυτόν τον οργανισμό. Άρα αυτό προϋποθέτει την απουσία της μονιμότητας στον δημόσιο τομέα και την ευχέρεια για την ανταμοιβή της αποδοτικότητας των εργαζομένων ή και το αντίθετο. Για τους πελατειακούς λόγους μεταξύ εξουσίας και πολιτων που αναφέραμε πιο πάνω αλλά και για τα τεράστια συμφέροντα που έχουν στηθεί εις βάρος αυτών των οργανισμών αλλά και των πολιτών δεν δόθηκε ποτέ λύση σε αυτό το πρόβλημα ώστε να έχουμε επικερδείς οργανισμούς και ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες απο αυτούς.

Η συγκεκριμένη συγκυρία που βρισκόμαστε αυτήν την στιγμή επιτάσσει κάποιες ενέργειες εκ μέρους των πολιτών οι οποίες θα είναι και καθοριστικές για το μέλλον το δικό μας και της πατρίδας μας.

Καταρχήν με οποιοδήποτε τρόπο θα πρέπει να διωχθεί το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο απονέμοντας ταυτόχρονα δικαιοσύνη για τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους τώρα και στο παρελθόν που μας έχουν φτάσει εσκεμμένα κατά την προσωπική μου άποψη στην παρούσα κατάσταση. Όσο αυτό κάθεται στην εξουσία τα προβλήματα που δημιουργούν στην χώρα και σε εμάς γίνονται όλο και πιο μεγάλα. Και νομίζω ότι ευχή όλων μας είναι να μην γίνουν κινήσεις που ίσως είναι μη αναστρέψιμες για την πατρίδα μας. Επομένως τώρα πρέπει να απαιτήσουμε εκλογικές διασικασίες με ταυτόχρονη ενημέρωση του συνόλου του Ελληνικου λαού ώστε να καταποντιστεί το υπάρχον πολιτικό σκηνικό. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραμείνουν στην εξουσία οι υπάρχουσες πολιτικές αντιλήψεις με τις ανάλογες πρακτικές τους.

Η επόμενη κίνηση απο μια κανούρια νοοτροπία πλέον θα πρέπει να είναι η εξοδός μας απο την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η παραμονή μας σε αυτήν την νομισματική ένωση δεν μπορεί να μας απαγκιστρώσει την στιγμή που οι ηγέτες όλων σχεδον των κρατων μελών θέτουν εκβιαστικούς μονόδρομους στην οικονομία μας και στην καθημερινή μας ζωή εξυπηρετώντας συμφέροντα ξένα σε μας αλλά και προς την ανθρωπότητα. Το χρέος μας το έχουμε πληρώσει στο πολλαπλάσιο και οι σημερινές αξιώσεις βασίζονται σε τοκογλυφικές πρακτικές οι οποίες εκτός απο την παράνομη κερδοφορία σκοπό έχουν και την καταπάτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Στην δανειακή σύμβαση που υπογράφηκε απο τους εκπροσώπους της Ελληνικής κυβέρνησης αναφέρεται ορθά κοφτά πως στην περίπτωση μη εκπληρωσης των όρων αλλά και στην περίπτωση όπου ένας δανειστής μας θεωρήσει σκόπιμο να μεταφέρει το χρέος μας σε τρίτο παράγοντα τότε θα μπορούν να προσβάλλουν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, είτε αυτά εκφράζονται σε έδαφος είτε εκφράζονται σε εθνικό πλούτο.

Ακολουθεί η άρνηση του χρέους ως απεχθούς, που αυτός ο όρος σημαίνει ότι το χρέος που υπάρχει απειλεί την κατάρευση του κράτους με την ταυτόχρονη απειλή προς την εθνική μας κυριαρχία. Όρος ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στην νομολογία του 1936 σε δικαστική διαμάχη με το Βέλγιο το οποίο προσέφυγε σε διεθνές δικαστήριο και η Ελλάδα αλλά κατόπιν και άλλες χώρες που χρησιμοποίησαν την συγκεκριμένη νομολογία αθωώθηκαν. Στην παρούσα φάση μια απο τις πολλές παραλήψεις του πολιτικού κατεστημένου ήταν και η χρήση αυτής της νομολογίας Αλλά βασικές προϋποθέσεις για να καταστεί αυτή η άρνηση δυνατή είναι η εκδίωξη του δοσίλογου πολιτικού κατεστημένου και η έξοδός μας απο την Ε.Ε. με την ταυτόχρονη θέσπιση ενός νέου συντάγματος όπου θα είναι πραγματικά δημοκρατικό και θα περιέχει τις ασφαλιστικές δικλείδες για την άρνηση αλλά και την αποφυγή στο μέλλον παρόμοιων φαινομένων. Ένα Σύνταγμα όπου και στην πράξη θα υπερασπίζεται το συμφέρον του κράτους και των πολιτών.

Εάν θέλουμε να ζήσουμε ως αξιοπρεπείς άνθρωποι, εάν θέλουμε να λογιζόμαστε ελεύθεροι άνθρωποι θα πρέπει να σπάσουμε μέσα μας πρώτα το απόστημα του παρελθόντος. Θα πρέπει να αποτινάξουμε την ξενοκρατούμενη αρμάδα των τριακοσίων που στοίχιωσαν τους κόπους, του αγώνες και τα όνειρα του Έλληνα πολίτη. Είναι η μοναδική ευκαιρία να πάρουμε την τυχη μας στα χέρια μας και να διαμορφωσουμε μια καλύτερη κοινωνία δίνοντας μια δυνατή γροθιά στις εξαρτήσεις και στα λάθη του παρελθόντος. Είναι μεγάλο χρέος απέναντι στα παιδια που μεγαλώνουν βαδίζοντας προς ένα υποθηκευμένο μέλλον. Αλήθεια, ποιος έχει δικαίωμα να μας υποθηκεύει το μέλλον μας.Ποιος έχει δικαίωμα να πατάει φρένο στα όνειρά μας.

Nicolas Tz

http://www.epirus-ellas.gr/2011/06/blog-post_7456.html