Ο άνθρωπος που έθεσαν, από κοινού, επικεφαλή οι μεγάλες διεθνείς τράπεζες στη Λατινική Αμερική, για να εξοφληθούν την δεκαετία του ΄80, ο Bill Rhodes (Ρόουντς) προωθούσε φανερά από την αρχή του Μαίου, το ίδιο σχέδιο για την Ελλάδα. Παράταση εξόφλησης με ομόλογα Brady.
Ο Ρόουντς όλη του τη ζωή και σήμερα ακόμα, προεδρεύει σε ιδρύματα του Ροκφέλερ και υπήρξε πάντα ο έμπιστος του κροίσου και της οικογένειάς του, όπως γνωρίζουν καλώς στις ΗΠΑ. Ο «Κοπέρνικος» έγραψε πρώτος στην Ελλάδα από τις αρχές Μαίου, για τα ομόλογα Brady και για το ρόλο του Ρόουντς.
Ο Rhodes δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο και γι αυτό δεν είναι «μαϊντανός» των διεθνών media όπως άλλοι. Υπήρξε βασικός χρηματοοικονομικός διπλωμάτης και άνθρωπος των δανειστών στη λατινική Αμερική την δεκαετία του 1980.
Του Νίκου Κωτσικόπουλου
Μιλώντας στα αμερικανικά κανάλια και τους FT είπε ότι
«οι θεσμικοί και ιδιώτες δανειστές είναι ανάγκη να δώσουν στην Ελλάδα και την Πορτογαλία περισσότερο χρόνο» δηλαδή να καταφύγουν σε μία λύση «στο στυλ των ομολόγων Brady με ένα είδος αναδιάταξης του χρέους της Ευρωζώνης, η οποία φαίνεται αναπόφευκτη».
Προσέθεσε πως,
«αν και πολλοί άνθρωποι στην αγορά πιστεύουν ότι είναι αναπόφευκτη η χρεοκοπία, εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχει μια ευκαιρία, εάν δοθούν λύσεις με μεγαλύτερη ευελιξία. Όμως ο χρόνος εξαντλείται».
Αλλά τελικά δεν απέφυγε το «μαστίγιο» ο ίδιος αφού τόνισε την ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων, και συμπέρανε πως
«πρέπει να δοθεί περισσότερος χρόνος, διότι, με την τρέχουσα διάρκεια των δανείων και τα επιτόκια, είναι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα να τα καταφέρει¨
Σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, δήλωσε πως είμαστε στην κόψη του ξυραφιού για να αποφύγουμε την μία ή την άλλη επίπτωση από μία λύση, εκφοβίζοντας όσους επιμένουν να μην βοηθηθεί η χώρα αλλά να εξοφλήσει στο 100% τις υποχρεώσεις της.
Αλλά ποιος είναι ο περίφημος Ρόουντς; Είναι ακόμα πρόεδρος του Americas Society και του συγγενικού ιδρύματος Council of the Americas,το οποίο ίδρυσε το 1965 ο Ντέϊβιντ Ροκφέλερ. Μιλάμε για το παλιό και πραγματικά μεγάλο, χρήμα στις ΗΠΑ.
Εκτός από εκτελεστικός αντιπρόεδρος και πρόεδρος της Citigroup και Citibank, είναι διευθυντικό στέλεχος της πετρελαϊκού κολοσσού ConocoPhillips και διευθυντής του Οργανισμού Κεφαλαίων των Ιδιωτικών Εταιριών Εξαγωγών στις ΗΠΑ, μέλος του Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων (Council on Foreign Relations)
Φυσικά υπήρξε πρόεδρος και ακόμα σήμερα μέλος του μοναδικού παγκόσμιου διεθνούς οργάνου των μεγάλων τραπεζών του Institute of International Finance (IIF). Την επίμαχη περίοδο στην Λατινική Αμερική, ήταν ο επικεφαλής του διεθνούς καρτέλ των τραπεζών που είχαν δανείσει εκείνες τις χώρες .
Τι είναι τα ομόλογα Brady
Το διεθνές τραπεζικό καρτέλ όχι μόνον θα πάρει τα λεφτά του πίσω, αλλά θα βγάλει και τεράστια κέρδη. Έχει την «τεχνογνωσία». Τα ομόλογα Brady για παράδειγμα τα οποία επανέρχονται ξανά στο προσκήνιο.
Το Μάρτιο του 1989, ο τότε αμερικανός υπουργός Οικονομικών Nickolas Brady, είχε προτείνει μια ανταλλαγή για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής που είχαν προβλήματα, η οποία βασιζόταν στην εμπειρία της προηγούμενης χρονιάς από το Μεξικό.
Η ανταλλαγή γινόταν ως εξής: Η κυβέρνηση συμφωνούσε με τις τράπεζες-πιστωτές της για ορισμένη διαγραφή χρέους. Οι δανειστές, έπαιρναν νέα ομόλογα για παλιά δάνεια. Στο Μεξικό, οι τίτλοι αντιστοιχούσαν στο 70% του παλιού συνολικού δανείου και οι δανειστές, έχαναν 30%. Τα νέα ομόλογα που έπαιρναν οι δανειστές, ονομάστηκαν αργότερα Brady Bonds (ομόλογα Brady).
Σύντομα τα «τσακάλια» της χρηματοοικονομικής, σκέφτηκαν και άλλους τρόπους για να γίνεται ανταλλαγή. Έτσι δεν έκοβαν καθόλου το ποσό του χρέους για να μην υπάρξει τεχνικά χρεοκοπία, αλλά έδιναν παράταση εξόφλησης (σ.σ. η πρόταση για την Ελλάδα τώρα) ή μείωναν τα επιτόκια ή έκαναν έναν συνδυασμό όλων αυτών των ρυθμίσεων.
Αλλά το κόλπο ήταν ότι υποχρέωναν τις κυβερνήσεις να παρέχουν στις τράπεζες «ασφάλεια» για την αξία του κεφαλαίου με το νέο ομόλογο ή τους τόκους των ομολόγων που είχαν μειώσει. Επιπλέον υποχρέωσαν τις χώρες να δανειστούν μέσω του ΔΝΤ ή της Παγκόσμιας Τράπεζας και να αγοράσουν αμερικανικά ομόλογα, που κατατέθηκαν στην Fed ως εγγυήσεις. Αυτό έχει ήδη γίνει στην Ελλάδα με το μνημόνιο το οποίο παρέχει εγγυήσεις στους δανειστές δηλαδή την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Οι χώρες που μπήκαν στο σχέδιο αυτών των ομολόγων εκτός από το Μεξικό, ήταν και η Αργεντινή, η Βενεζουέλα το Περού, η Ουρουγουάη όπως και η Βραζιλία. Και η Αργεντινή επίσης. Και πράγματι το σχέδιο δούλεψε τουλάχιστον για ένα διάστημα υπέρ των δανειστών και πήραν τα λεφτά τους τότε, ειδικά από μερικές χώρες που είχαν τεράστιο πλούτο. Το τρικ με τα ομόλογα Brady επίσης εφαρμόστηκε μία δεκαετία αργότερα και στην Κορέα.
Ο άνθρωπος που έτρεξε το σχέδιο αυτό για λογαριασμό των αμερικανικών τραπεζών ήταν o William “Bill” Rhodes. Ένας αντιπρόεδρος του Citigroup και πρώην πρόεδρος και μέλος σήμερα του μοναδικού παγκόσμιου διεθνούς οργάνου των μεγάλων τραπεζών του Institute of International Finance (IIF) στο οποίο τώρα, πρόεδρος είναι ο Άκερμαν της Deutsche Bank.
Ο Rhodes μίλησε για τα Βrady bonds, ακριβώς την ώρα που ο επικεφαλής του EFSF Ρέγκλινγκ, έλεγε ότι κάποιοι περιμένουν να κερδίσουν από τέτοια κόλπα. Τυχαίο;
Εμπόριο χρεοκοπίας από το διεθνές τραπεζικό καρτέλ
Σε ένα ιδιότυπο εμπόριο χρεοκοπίας από το οποίο κερδοσκοπεί ήδη και θα βγάλει τεράστια κέρδη, έχει επιδοθεί το διεθνές τραπεζικό καρτέλ σε βάρος της Ελλάδας. Οι κερδοσκόποι βλέποντας την καταστροφική επιμονή της Ευρώπης και της EKT να μην διευκολύνει την Ελλάδα και τους δανειστές, Έλληνες και ξένους και να απαιτούν να μην γίνει αναδιάρθρωση, έχουν «γυρίσει εντελώς το φύλλο». Αυτοί θα κερδίσουν «μονά-ζυγά»…
Αν πληρωθούν 100% από τα ελληνικά ομόλογα και χρεοκοπήσει εντελώς η χώρα, έχοντας χάσει την περιουσία της, έχει καλώς. Αλλά αν δεν γίνει αυτό, έχουν βρει τον τρόπο να χάσουν οι Έλληνες πολίτες, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, οι ελληνικές τράπεζες και οι δανειστές και οι ίδιοι να κερδίσουν ένα σωρό λεφτά και μπόνους. Γιατί η χρεοκοπία είναι εμπόρευμα και την πουλάνε…
Έτσι, από την μία έχουν αρχίσει να εμπορεύονται νέα πανάκριβα παράγωγα, τα RDS ή recovery swaps. Καθώς τα CDS έχουν γίνει πανάκριβα, οι τράπεζες μετέφεραν το τζόγο σε άλλα παράγωγα που ασφαλίζουν μικρότερη ποσότητα χρέους, αλλά δίνουν την ευκαιρία για νέο στοίχημα, σε συγκεκριμένο ποσοστό χρέους το οποίο στοιχηματίζεται, ότι δεν θα πληρωθεί. Είναι άγνωστο τι έχει παιχθεί στο στοίχημα αυτό, καθώς δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία, την ώρα που η Ε.Ε. ψάχνει τον ρόλο των τραπεζών και των παραγώγων CDS.
Ταυτόχρονα προτείνουν ιδέες για «κούρεμα» ή επιμήκυνση, με ανταλλαγή ομολόγων. Τα περίφημα ομόλογα Brady δηλαδή, που χρησιμοποιήθηκαν στην Λατινική Αμερική και την Κορέα τα οποία όμως περιέχουν ρήτρες διασφάλισης των πιστωτών, οπότε πλανάται πάντα το φάντασμα της γενικής εκποίησης και της κηδεμονίας της χώρας, όπως αποκάλυψε η Deal στο προηγούμενο φύλλο.
Μπροστάρηδες σε αυτή υπόθεση του μεγάλου διεθνούς τραπεζικού καρτέλ ,εμφανίζονται ξανά οι ίδιοι άνθρωποι, όπως και την δεκαετία του 1980 στην Λατινική Αμερική. Για παράδειγμα ο επικεφαλής του σχεδίου τότε William Rhodes, ο οποίος μίλησε αυτές τις ημέρες στα αμερικανικά κανάλια και στους FT επαναφέροντας την ιδέα των ομολόγων Brady, η οποία είχε ακουστεί για πρώτη φορά φέτος τον Ιανουάριο.
Έτσι με αυτό τον τρόπο όμως, προωθούν συνεχώς την αναδιάρθρωση ή έστω την αναδιάταξη του χρέους με δικούς τους όρους (και προμήθειες), η οποία θα αποφέρει μεγάλα κέρδη σε ένα καρτέλ περίπου 15 μεγάλων διεθνών τραπεζών και στους ανθρώπους που τις διοικούν. Έχοντας την εμπειρία από την χρεοκοπία της Lehman brothers, καθόλου δεν τους νοιάζει αν θα πληρωθούν στο 100% για τα ελληνικά ή πορτογαλικά ομόλογα που κατέχουν.
Αντίθετα, υπολογίζουν σε μεγάλες αμοιβές από προμήθειες για πάσης φύσεως υπηρεσίες, οι οποίες γεμίζουν τα ταμεία τους, για την προώθηση μελετών, δημοσίων σχέσεων και διαπραγματεύσεων με δανειστές για προώθηση μίας αναδιάρθρωσης ή έστω αναδιάταξης, νέων δανείων, νέων ομολόγων, παραγώγων CDS και RDS και μετά μαζικών ιδιωτικοποιήσεων – εκποιήσεων, στις οποίες θα μετέχουν ως σύμβουλοι.
Ένας φοβερός χορός έχει στηθεί με την χρεοκοπία της Ελλάδας. Η ίδια η χρεοκοπία, δίνει την ευκαιρία στο διεθνές τραπεζικό καρτέλ, να βγάλει τεράστια κέρδη βραχυπρόθεσμα, τα οποία μάλιστα θα δώσουν την ευκαιρία για νέα μπόνους στους τραπεζίτες. Όπως τα subprimes το 2007, έτσι και η ελληνική χρεοκοπία τώρα, είναι ένα εμπορεύσιμο προϊόν και έχει οδηγήσει τον δείκτη των τραπεζών στα χαμηλά 14 ετών σε τιμές 1997 απειλώντας και τον Γενικό Δείκτη με γκρέμισμα.
Αν η εγκληματική απραξία των βολεμένων Ευρωπαίων (οι οποίοι εξασφαλίζονται με τις ρήτρες της ελληνικής περιουσίας που περιλαμβάνει το μνημόνιο για το δάνειο των 110 δις ευρώ) και της ΕΚΤ συνεχισθεί, τότε το ΧΑ θα απειληθεί με νέο αρνητικό ρεκόρ από το οποίο απέχει ελάχιστα, οπότε οι ξένοι θα βάλουν πτωτικό στόχο στις 1.100 μονάδες του Γενικού Δείκτη και τις 550 μονάδες του δείκτη FTSE-20. Και θα κερδοσκοπήσουν επιπλέον, από την φθήνια των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων…
Πως εμπορεύονται την χρεοκοπία, τι καταγγέλλουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες που όμως δεν κάνουν τίποτα
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις Ευρωπαίων ηγετών και τεχνοκρατών ανθρώπων που ξέρουν τι συμβαίνει, γι αυτό τον κερδοσκοπικό χορό. Αλλά και οι ίδιοι δεν κάνουν τίποτα, αφήνοντας την Ελλάδα έρμαιο των τοκογλύφων δανειστών από την μία πλευρά και των κερδοσκόπων από την άλλη. Και όμως ξέρουν τι συμβαίνει, αλλά φαίνεται να υποστηρίζουν την «άλλη πλευρά», αυτή την πιστωτών.
Έτσι, ο επικεφαλής του προσωρινού Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) Κλάους Ρέγκλινγκ, είπε προχθές στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, πως εκτιμά,
«ότι οι τράπεζες τροφοδοτούν τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, προσβλέποντας σε υψηλές προμήθειες».
Θυμήθηκε μάλιστα τη Λατινική Αμερική και την δεκαετία του ’80, όχι τυχαία»… Στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, οι τράπεζες κέρδισαν πολύ υψηλές προμήθειες από την αναδιάρθρωση κρατικού χρέους στη Λατινική Αμερική και την Ασία» δήλωσε, προσθέτοντας ότι «θα ήθελαν να κάνουν και πάλι το ίδιο στην Ευρώπη».
Ο επικεφαλής του EFSF επεσήμανε ότι μία μερική ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας θα προκαλούσε μεν ζημιές στους ισολογισμούς ορισμένων τραπεζών που έχουν δανείσει την Ελλάδα, αλλά αυτές οι ζημιές θα ήταν «περιορισμένες», ενώ οι προμήθειες από μία αναδιάρθρωση θα ήταν «πολλά υποσχόμενες».
Η εφημερίδα Handelsblatt, επικαλείται πηγές σύμφωνα με τις οποίες και ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Ζαν Κλοντ Τρισέ, πιστεύει ότι οι τράπεζες συζητούν σκόπιμα για το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας και έχει προειδοποιήσει τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης να μην επιτρέψουν στο χρηματοπιστωτικό λόμπι να τους επηρεάσει.
Στο ίδιο μήκος πνεύματος, κινήθηκε και ο Πορτογάλος αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Βίτορ Κονστάνσιο. Τα στελέχη της ΕΚΤ, εμφανίζονται να υποστηρίζουν την πλευρά των πιστωτών οπότε δεν έχουν πρόβλημα να μιλήσουν, αν και προβάλλουν εξίσου αδιέξοδες λύσεις για την χώρα.
«Η Ελλάδα πρέπει να αυξήσει τις προσπάθειές της για τη δημοσιονομική προσαρμογή και να προωθήσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης κρατικής περιουσίας»,
δήλωσε ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ Βίτορ Κονστάνσιο, κατά την παρουσίαση της ετήσιας έκθεσης της ΕΚΤ το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Νωρίτερα, ο κ. Κονστάνσιο είχε δηλώσει ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν είναι στο τραπέζι και ότι η ΕΚΤ δεν έχει σταματήσει το πρόγραμμα επαναγοράς κρατικών ομολόγων. «Αλλά δεν προχώρησε για αρκετό χρονικό διάστημα σε αγορές, λόγω της φημολογίας για ενδεχόμενη χρεοκοπία ή αναδιάρθρωση χρέους χώρας της Ευρωζώνης, η οποία στρέβλωσε τις αγορές».
Και πάνω εκεί το πέταξε:
«Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και ιδρύματα που ενδιαφέρονται να συντηρούν αυτές τις φήμες. Κάποιοι από αυτούς θέλουν να κερδίσουν, αν τελικά θα υπήρχε μία αναδιάρθρωση στην Ευρωζώνη»,
είπε ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ.
Τα νέα προϊόντα RDS και ο ρόλος τους
Η Ε.Ε. ψάχνει τον ρόλο των 16 μεγάλων τραπεζών οι οποίες πουλάνε παράγωγα και ασφάλειες στους πελάτες τους μέσω των CDS. Ψάχνει επίσης όλο το κύκλωμα των CDS.
Εννοείται ότι για να πουλήσουν ασφάλειες οι τράπεζες στους πελάτες που έχουν ομόλογα ή σε αυτούς που θέλουν να κερδοσκοπήσουν ακόμα και να δεν έχουν ομόλογα, πρέπει να υπάρχει κίνδυνος. Να φοβούνται.
Έτσι τα παράγωγα αυτά έχουν γίνει πανάκριβα και έχουν φθάσει να κοστίζουν ακόμα και 15% επί του ασφαλιζόμενου κεφαλαίου δηλαδή επί του ομολόγου. Όμως τα παράγωγα έχουν γίνει ακριβά και η Ε.Ε. τα ψάχνει. Αν τα CDS δημιούργηθηκαν μ το ράλι του 2.000 στην Wall Street και είχαν την τιμητική τους το 2007, ακριβώς εκείνη την χρονιά οι επενδυτικές τράπεζες σκέφθηκαν να δημιουργήσουν τα λεγόμενα recovery swaps.
Τι είναι αυτά; Μα ότι και τα CDS. Παράγωγα που σε καλύπτουν στην περίπτωση που ο δανειστής δεν πληρώσει όλο το ομόλογο. Η διαφορά είναι ότι αν στο CDS ασφαλίζεσαι για το 100% του ποσού του ομολόγου, στο RDS ασφαλίζεσαι για ένα μέρος του ποσού, το οποίο επιλέγεις. Για 40% ή 45% για παράδειγμα.
Με άλλα λόγια «άλλαξε ο Μανωλιός». Μερικοί νομίζουν ότι πρόκειται για ένα νέο εξωτικό προϊόν. Για κάτι «μαγικό» Όπως μας λέει «γκουρού» της δικής μας αγοράς, «απλά δεν καταλαβαίνουν, αλλά δεν είναι τίποτα νέο ή κάτι φοβερό. Είναι όπως τα συμβόλαια και τα options στις μετοχές. τα futures είναι τα CDS. Τα options είναι τα RDS. Κάπως έτσι».
Εκείνο που είναι φοβερό, «είναι το εμπόριο της χρεοκοπίας από τις επενδυτικές τράπεζες» σύμφωνα με τον ίδιο επαγγελματία. Μια και τα CDS κοστίζουν τώρα 15% επί του ασφαλιζόμενου ποσού, είναι δύο ή τρεις φορές ακριβότερα από πέρυσι. Οπότε, οι νέοι παίκτες μπορούν τώρα να πληρώσουν όσα πλήρωναν πέρυσι, αλλά να ασφαλιστούν για το 50% του ποσού. Για πιθανότητα αναδιάρθρωσης 50%.
«Έτσι ξεπερνούν φθηνά και το πρόβλημα της ανανέωσης των ασφαλιστηρίων συμβολαίων, τα οποία λήγουν και είναι τώρα πανάκριβα», λέει ο ίδιος. «Μπίζνα των τραπεζών είναι για να έχουν πάντα τζίρους και να πουλάνε προϊόντα».
Το άλλο φοβερό όμως είναι, ότι ενώ ξέρουμε πως στα συμβόλαια CDS έχουν ποντάρει περί τα 5,5 δις δολάρια μέχρι στιγμής, για την αγορά των RDS δεν έχουμε κανένα στοιχείο. Δεν δίνουν δηλαδή οι διεθνείς τράπεζες κανένα στοιχείο.
Δημοσιεύτηκε στις 6/5/2011 στην εφημερίδα Deal
πηγή:gdailynews.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου