Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ

του Αρχιμανδρίτου

Γρηγορίου Κωνσταντίνου

Διδάκτωρος Θεολογίας

Με μεγάλη χαρά παρουσιάζουμε σήμερα το πόνημα για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, ενός από τους πιο στενούς συνεργάτες του «Αντιαιρετικού». Ένα ακόμα εμπεριστατωμένο και αντικειμενικό έργο που θα ολοκληρωθεί σε δύο μέρη, μακριά από συνωμοσιολογίες και ανακρίβειες, εκφράζοντας απόλυτα το πνεύμα και την φυσιογνωμία του «Αντιαιρετικού». Το έργο για τη «Μασονία» του π. Γρηγορίου, περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο του με τίτλο «Νέα Εποχή, Μασονία και Σιωνισμός», στο οποίο βέβαια λαμβάνει χώρα και η ολοκληρωμένη διαπραγμάτευση του θέματος της «Μασονίας».

Ακολουθεί η παράθεση του άρθρου:

Η ιστορία της Μασονίας

Μασονία[1] ή Μασονισμός ή Τεκτονισμός λέγεται μία άλλη εξωχριστιανική οργάνωση και κίνηση που εμφανίζεται κατά το Μεσαίωνα στη Δυτική Ευρώπη στοχεύοντας να υπηρετήσει και αυτή τους σκοπούς της «Νέας Εποχής».  Συνεπικουρεί σε μεγάλο βαθμό στά μεγαλόπνοα σχέδια τῶν νεοεποχιτών^[2]. Ὁ Μασονισμός επιπλέον είναι ένας εξαίρετος απόγονος του Μανιχαϊσμού^[3]. Βέβαια κέντρο και βάση του Μασονισμού είναι η Θεοσοφία, η οποία έχει τις ρίζες της στόν Ινδουισμό, Βουδισμό και σε άλλες ανατολικές θρησκείες^[4].  Στη διατήρηση αλλά και την αύξηση του γοήτρου της οργάνωσης συνέβαλαν τα μέγιστα η αυστηρή εφαρμογή των κανονισμών της  περί μύησης των μελών της, καθώς και η προβίβαση των μελών στους διάφορους βαθμούς^[5].

Στις αρχές του 16^ου αιώνα οι Στοές, λόγω της φθίνουσας πορείας τους, άρχισαν να δέχονται στους κόλπους τους καί άνδρες, οι οποίοι δεν ήταν λιθοξόοι, αλλά μέλη βασιλικών Οίκων και ευγενείς ή απλώς ανθρώπους που ήθελαν να ξεφύγουν από τον θρησκευτικό φανατισμό της εποχής και να δομήσουν μία καλύτερη κοινωνία βασισμένη στην ανεκτικότητα και την ειρηνική συνύπαρξη[6]. Στα μέσα του 17^ου   αιώνα υπάρχουν σαφείς ενδείξεις της παρουσίας μυστικής οργάνωσης των Ελευθεροτεκτόνων με τρεις συμβολικούς βαθμούς στήν Αγγλία[7]. Το The Regius Manuscript είναι ένα ποίημα που χρονολογείται περί το 1390 καί αποτελεί το παλαιότερο γνωστό Τεκτονικό Χειρόγραφο. 

Η πρώτη Τεκτονική Μεγάλη Στοά στην ιστορία, η Μεγάλη Στοά της Αγγλίας, ιδρύθηκε προς τιμή του Γεωργίου του A´ (1660-1727), πρώτου προτεστάντη βασιλέα της Μεγάλης Βρετανίας, που ανέβηκε στον θρόνο την 1^η Αυγούστου 1714. Επίσημα η Μεγάλη Στοά της Αγγλίας ιδρύθηκε ως η «Μεγάλη Στοά του Λονδίνου και του Γουέστμινστερ» την ημέρα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, 24 Ιουνίου 1717. Την ημέρα αυτή συγκεντρώθηκαν τέσσερις Στοές της Τέχνης στο Apple Tree Tavern του Λονδίνου και σχημάτισαν μία κανονική Μεγάλη Στοά. Η νέα Μεγάλη Στοά ως βάση είχε την «αλληλεγγύη» και την «αγάπη» μεταξύ των Ελευθεροτεκτόνων μελών της και ως πεποίθηση την ελευθερία σκέψης πέρα από πολιτικές και θρησκευτικές διχόνοιες. Ο χαρακτήρας της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας έπαψε να είναι αυστηρά επαγγελματικός και τα εργαλεία, που παλαιότερα χρησίμευαν για τις οικοδομικές εργασίες, πήραν τον ρόλο των συμβόλων για την εξαγωγή ηθικών συμπερασμάτων.

Οι τέσσερις προϋπάρχουσες Στοές συνέρχονταν ως εξής: Η πρώτη, σήμερα ονόματι “Antiquity No 2”, στο Goose and Gridiron Ale-house στην πλατεία της εκκλησίας του Αγ. Παύλου, η δεύτερη στο Crown Ale-house, η τρίτη, σήμερα ονόματι “Lodge of Fortitude and Old Cumberland Nο 12”, στο Apple Tree Tavern στο Κόβεντ Γκάρντεν και η τέταρτη, σήμερα ονόματι “Westminster Royal Somerset House and Inverness Lodge No 4”, στο καπηλειό Rummer and Grapes. Η τελευταία ήταν Στοά θεωρητικών Τεκτόνων, ενώ οι τρεις πρώτες ήταν κατά κύριο λόγο επαγγελματικές Στοές Τεκτόνων.

Το 1723 ο James Anderson έγραψε και εξέδωσε τα Συντάγματα των Ελευθεροτεκτόνων για τη Χρήση των Στοών του Λονδίνου και του Γουεστμίνστερ. Στο έργο αυτό παρατέθηκαν οι κανόνες διακυβέρνησης της αδελφότητας και εξιστορήθηκε η «Ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού», σύμφωνα με την οποία η  αδελφότητα καταγόταν από τις μεσαιωνικές φατρίες κτιστών, που προέρχονταν από αρχαίους Ρωμαίους και Έλληνες αρχιτέκτονες και μαθηματικούς. Οι τελευταίες είχαν με τη σειρά τους τις αρχαίες ρίζες τους στην βιβλική περιγραφή της ανέγερσης του Ναού του Σολομώντα. Το έργο αυτό ανατυπώθηκε το 1734 στην Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο, ο οποίος εκείνο το έτος είχε εκλεγεί Μέγας Διδάσκαλος των Ελευθεροτεκτόνων της Πενσυλβανίας των ΗΠΑ. Παράλληλα, άρχισαν να οργανώνονται και κάποιες άλλες Μυστικές Εταιρείες, που ισχυρίζονταν πώς προέρχονταν από τα Ιπποτικά Τάγματα. Αυτά από το 1721 άρχισαν να διαμορφώνουν ένα σύστημα πού συνέπλεε με τον Ελευθεροτεκτονισμό. Αποτέλεσμα της διαδικασίας ήταν ο σχηματισμός του Σκωτικού Τύπου, ο οποίος άρχισε από το 1730 να εξαπλώνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Στις 17 Ιουλίου 1751 εκπρόσωποι πέντε Στοών, στο καπηλειό του Turk’s Head στο Σόχο του Λονδίνου, ιδρύουν την «Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας», η αλλιώς ονομαζόμενη «Μεγάλη Στοά των Ελευθέρων και Αποδεκτών Τεκτόνων της Αγγλίας».

Ο νέος σχηματισμός αποτελούνταν κυρίως από Σκοτσέζους Ελεύθερους Τέκτονες, που ήταν δυσαρεστημένοι από τον τρόπο με τον οποίο οι Ελευθεροτέκτονες της Premier Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας είχαν αλλάξει τον Ελευθεροτεκτονισμό. Για αυτό τους αποκαλούσαν μοντέρνους και τους κατηγορούσαν πως δεν ακολουθούσαν τα παλαιά έθιμα του Ελευθεροτεκτονισμού. Στην ίδρυση της Αρχαίας Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας θα έπρεπε, όμως, να αναγνωρίσουμε και πολιτικά αίτια, εφόσον θεωρηθεί ως προέκταση τής μη αποδοχής από μεγάλη μερίδα Σκοτσέζων της Πράξης Διευθέτησης του 1701 (η τελευταία απαγόρευε σε ρωμαιοκαθολικούς να ανέβουν στον θρόνο και καθιέρωνε τον οίκο του Ανοβέρου), των εκτεταμένων αντιδράσεων στα διάφορα μέτρα πού θεσμοθετούσε από το 1704 το Αγγλικό Κοινοβούλιο, για να καταποντίσει την οικονομία της Σκωτίας και τέλος της διαφωνίας τους με την Πράξη της Ένωσης της Αγγλίας με τη Σκωτία, υπό την πολιτική οντότητα της Μεγάλης Βρετανίας το 1707.

Οι δύο αντίπαλες Μεγάλες Στοές για 63 χρόνια συνυπήρχαν δίχως να αναγνωρίζουν ἡ μία την άλλη ως κανονική και δίχως να αναγνωρίζουν η μία τα μέλη της άλλης ως κανονικούς Ελεύθερους Τέκτονες. Στη δεκαετία του 1750 παρατηρείται ένα χάος του Σκωτικού Δόγματος που είχε εν τω μεταξύ συγχωνευθεί με το Δόγμα της Βασιλικής Αψίδας (Royal Arch) με καθιέρωση τριών κυρίως συστημάτων: Των «Ροδοσταύρων» (1745), της «Τελειοποίησης» (1754) και της «Αυστηράς Τήρησης» (1762). Επικεφαλής του Δόγματος της Τελειοποίησης ανέλαβε ὁ Φρειδερίκος ὁ Μέγας της Πρωσίας. Το 1813 ο πρίγκιπας Αύγουστος Φρειδερίκος (1773-1843), Δούκας του Σάσεξ και έκτος γιος του βασιλέα Γεωργίου του 3^ου, έγινε Μέγας Διδάσκαλος της Premier Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και ο αδερφός του ο πρίγκιπας Εδουάρδος Αύγουστος (1767-1820), Δούκας του Κέντ και τέταρτος γιος του Βασιλέα Γεωργίου του 3^ου, έγινε Μέγας Διδάσκαλος της Αρχαίας Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Την εποχή αυτή πραγματοποιήθηκαν τα πιο σοβαρά βήματα για την επανένωση. Σε διάστημα περίπου έξι εβδομάδων είχαν συνταχθεί και ψηφιστεί τα 21 «Άρθρα της Ένωσης» των δύο Μεγάλων Στοών, και στις 27 Δεκεμβρίου 1813, την ημέρα του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, η Premier Μεγάλη Στοά της Αγγλίας και η Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας σχημάτισαν την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (UGLE).

Η Μεγάλη Στοά της Σκωτίας ιδρύθηκε το 1736 και η Μεγάλη Στοά της Ιρλανδίας το 1725. Τη δεκαετία του 1730 ο Ελευθεροτεκτονισμός διαδόθηκε στις βρετανικές αποικίες της Αμερικής. Μετά την ανεξαρτησία της Αμερικής, σε κάθε πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών σχηματίστηκε και μία ανεξάρτητη Μεγάλη Στοά. Διάφορες σκέψεις για ίδρυση μίας «Μεγάλης Στοάς των Ηνωμένων Πολιτειών», με τον Τζωρτζ Ουάσιγκτον να έχει τον ρόλο του πρώτου Μεγάλου Διδασκάλου, εγκαταλείφθηκαν πρόωρα. Στις ΗΠΑ είναι γνωστό ότι 14 πρόεδροι ήταν τέκτονες.

Η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας (GOdF) ιδρύθηκε το 1728. Το 1877 η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας αφαίρεσε την προϋπόθεση από τα μέλη της να πιστεύουν στο Υπέρτατο Ον, οπότε και οι περισσότερες Αγγλόφωνες Μεγάλες Στοές σταμάτησαν να την αναγνωρίζουν ως «κανονική» και διέκοψαν τις επίσημες σχέσεις τους μαζί της. Η Εθνική Μεγάλη Στοά της Γαλλίας (GLNF), είναι μέχρι σήμερα η μόνη Τεκτονική δύναμη στη Γαλλία που αναγνωρίζεται από την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (UGLE). Λόγω των ανωτέρω, συχνά αναφέρεται πως ο Ελευθεροτεκτονισμός αποτελείται από δύο παράλληλα παρακλάδια που το ένα δεν αναγνωρίζει την «κανονικότητα» του άλλου: την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (UGLE) με όσες Μεγάλες Στοές έχουν καθεστώς αμοιβαίας αναγνώρισης με αυτήν, και τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας (GOdF) με όσες Μεγάλες Ανατολές συντάσσονται με την πολιτική της.

Οι Στοές στην Ελλάδα

Η ιστορία του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού[8] αρχίζει από το 1706 (έτος κατά το οποίο εμφανίζονται για πρώτη φορά γραπτά στοιχεία) και εκτείνεται πολύ πέραν των ορίων του σημερινού Ελληνικού Κράτους λαμβανομένου υπ’ όψη ότι ἡ Ελευθεροτεκτονική κίνηση εκδηλώθηκε με έντονο τρόπο σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο αλλά και στην Κεντρική Ευρώπη και στη Μικρά Ασία πολύ πριν από το 1821, έτος κατά το οποίο αρχίζει ο αγώνας υπέρ της ανεξαρτησίας από την Τουρκική κατοχή.

 Από τα υπάρχοντα στην Ιταλία και στην Ελλάδα αρχεία η πρώτη Στοά που ιδρύεται από Έλληνες και μέσα στα άρια του σημερινού Ελληνικού Κράτους φαίνεται ότι είναι ἡ Συμβολική Στοά με το όνομα «Βeneficenza» στην Ανατολή Κερκύρας πού εργαζόταν στην Ιταλική γλώσσα και εξαρτάτο από την Μεγάλη Στοά της Βερόνας. Την εποχή εκείνη ἡ Κέρκυρα τελούσε υπό την κατοχή της Ενετικής Δημοκρατίας. Το 1744 ιδρύεται Συμβολική Στοά στην Κωνσταντινούπολη. Δεν υπάρχουν στοιχεία για την Μεγάλη Στοά από την οποία εξηρτάτο ούτε το όνομα της αλλά γι’ αυτήν την Στοά αναφέρουν πολλοί Έλληνες λόγιοι, ενώ διασώζεται στον υπ’ αριθμόν 254 Κώδικα της Ιεράς Μονής Ξηροποτάμου στο Άγιο Όρος τόσον ο κατάλογος των μελών της Στοάς, όσο και το Τυπικό της μυήσεως στο 1^ο  βαθμό. Από την ανάγνωση του Τυπικού γίνεται αμέσως αντιληπτό ότι εφαρμόζεται ο Αρχαίος και Αποδεδειγμένος Σκωτικός Τύπος με μόνη διαφορά ότι ὁ νεόφυτος δεν ορκίζεται επί της Βίβλου αλλά επί του Ευαγγελίου του Αγίου Ιωάννου, που βρίσκεται ανοικτό επί του βωμού. Συγκρινόμενο το Τυπικό αυτό, πέρα και ανεξάρτητα από το Βυζαντινό γλωσσικό ιδίωμα της εποχής εκείνης, ταυτίζεται σχεδόν πλήρως με το Τυπικό μυήσεως στον 1^ο  βαθμό, πού βρίσκεται σε χρήση από όλες τις Συμβολικές Στοές της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου.

Ένα χρόνο μετά, το 1745, περιέρχεται στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παΐσιο το παραπάνω Τυπικό. Ο Πατριάρχης εκδίδει έγγραφο με το οποίο αποκηρύσσει τούς Τέκτονες όχι όμως με το σκεπτικό ότι ο Τεκτονισμός είναι θρησκεία ή αίρεση αλλά ότι ὁ Τεκτονισμός καλλιεργεί τον αθεϊσμό. Το γεγονός αυτό αποτελεί και την πρώτη πράξη αντιμασονισμού στον Ελλαδικό χώρο. Παρά ταύτα ὁ Τεκτονισμός διαδίδεται παντού όπου υπάρχουν Ελληνικές κοινότητες σε ολόκληρη την Ευρώπη, καθ’ όσον και ὁ τρόπος λειτουργίας των Στοών.

Οι λοιπές Στοές των Ιονίων Νήσων εξακολουθούν να εργάζονται υπό την αιγίδα της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας σύμφωνα με το Τυπικό του Αρχαίου Αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου. Οι Στοές αυτές είναι στενά συνδεδεμένες με τις φιλελληνικές επιτροπές πού εδρεύουν στο Παρίσι και εργάζονται για την προετοιμασία της Ελληνικής Επανάστασης και στη συνέχεια για την επιτυχία της και την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας.

Οι Στοές της Κέρκυρας ιδρύουν στην Ζάκυνθο τη Στοά «Αναγεννηθείς Φοίνιξ», παρ’ όλον ότι στην ίδια πόλη λειτουργεί ήδη κάτω από την προστασία των Άγγλων και με το Τυπικό της Αμίλλης Συμβολική Στοά, καθ’ όσον αυτός εμφορείται, όπως και οι περισσότεροι αγωνιστές αλλά και άνθρωποι του πνεύματος από το Ιδεώδες της Γαλλικής Επανάστασης.

Το 1823 ιδρύεται στην Ανατολή Κερκύρας το πρώτο Περιστύλιο. Το 1843 ιδρύεται από τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας στην Ανατολή Κερκύρας η Συμβολική Στοά «Φοίνιξ» και το ίδιο έτος στην Ζάκυνθο η Συμβολική Στοά «Αστήρ». Το 1862 και σε αντιπαράθεση προς την παραπάνω Στοά «Αστήρ», πού εργάζεται κατά τον Αρχαίο και Αποδεδειγμένο Σκωτικό Τύπο ιδρύεται στη Ζάκυνθο από Άγγλους αξιωματικούς η Συμβολική Στοά «Αστήρ της Ανατολής» υπ’ άρ. 880 πού είναι η μόνη Στοά στην Ελληνική Επικράτεια πού τελεί μέχρι και σήμερα υπό την αιγίδα της Ηνωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και εργάζεται από την ίδρυση της με το Τυπικό της Αμίλλης. Το 1863 ιδρύονται υπό την αιγίδα της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας και εργάζονται σύμφωνα με τα Τυπικά του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου επτά Στοές σε διάφορες πόλεις της ηπειρωτικής Ελλάδας.

 Το 1864 η Μεγάλη Ανατολή της Ιταλίας επιτρέπει την ίδρυση Διευθυντηρίου και το 1868 μετά από Διάταγμα της 16.2.1866 που εξέδωσε ο Ιταλός Μ. Δίδ. ιδρύεται η Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος, μετέπειτα Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, κατά τον Αρχαίο και Αποδεδειγμένο Σκωτικό Τύπο. Η Μ. Ανατολή συστήθηκε από 8 Στοές σε όλη την Ελλάδα (Αθήνα, Κέρκυρα, Πειραιάς, Λαμία, Άργος, Ιωάννινα, Ζάκυνθος).

Μέχρι το 1986 ιδρύθηκαν 131 συμβολικές Στοές και βρίσκονταν σε λειτουργία 55 υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς (όπως μετονομάσθηκε η Μεγάλη Ανατολή) της Ελλάδος, ενώ κατά την ίδια περίοδο υπό την αιγίδα του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος λειτουργούσαν 25 Στοές Τελειοποιήσεως, 20 Περιστύλια, 7 Άρειοι Πάγοι και στην Αθήνα τα Εργαστήρια του 31, 32 και 33.

Ο Αρχαίος και Αποδεδειγμένος Σκωτικός Τύπος ασκήθηκε καθαρά και αποκλειστικά μέσα σε όλες τις Στοές μέχρι το 1986 εξαιτίας της παραδόσεως. Στην αρχή της δεκαετίας του 1980 το φιλοσοφικό Τάγμα της Υόρκης εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Τα ιδρυτικά μέλη του συμπεριέλαβαν μεταξύ άλλων τα μέλη του Συμβουλίου της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και όσους αδελφούς κατείχαν τον 33^ο βαθμό. Το Υ. Σ. της Ελλάδος και το Τάγμα της Υόρκης συνεργάσθηκαν αρμονικά μέχρι το 1985 έχοντας ως μέλη τους αποκλειστικά αδελφούς Διδασκάλους, πού προέρχονταν από την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος.

Το 1985 ο Μ. Δίδ. της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, ενεργώντας με προσωπικά κίνητρα, κηρύσσει το Τάγμα της Υόρκης «αντικανονικό» και απαγορεύει στους Διδασκάλους των Στοών να είναι μέλη εκείνου του Τάγματος με την ποινή της ισόβιας αποβολής ενώ ταυτόχρονα, με την εκμετάλλευση των υπό τον έλεγχο της Μεγάλης Στοάς υλικών μέσων και διευκολύνσεων, επιβάλλει στο Υ. Σ. της Ελλάδος την υπογραφή ενός κονκορδάτου απόλυτης υποταγής στις αποφάσεις του. Στη συνέχεια και προκειμένου να επιτύχει την συσχέτιση («αναγνώριση») της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος με την Ηνωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας ο Μ. Δίδ. εγκαταλείπει τον Αρχαίο και Αποδεδειγμένο Σκωτικό Τύπο, ονομάζει την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος στοά του “AFAM” (δηλ. άλλου τεκτονικού τύπου) και τελικά, από το 1986 καθιερώνει ένα Τύπο ιδιόμορφο.

Το 1986 ένας αριθμός Ελλήνων Τεκτόνων αντιδρώντας, ιδρύει την Μεγάλη Εθνική Στοά της Ελλάδος, πού ακολουθεί τον Τύπο της Αμίλλης. Η Μεγάλη Ηνωμένη Στοά της Αγγλίας αίρει την «αναγνώριση» της από την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος και «αναγνωρίζει» την Μεγάλη Εθνική Στοά της Ελλάδος, εμμέσως, διά της αναγνωρίσεως της Στοάς των Mark Masters. Κατά μήνα Φεβρουάριο του 1988, αντιδρώντες στις ανεξέλεγκτες επιλογές του Μεγάλου Διδασκάλου και τις εξελίξεις αυτές, (147) αδελφοί διακηρύσσουν την πίστη τους στον Αρχαίο και Αποδεδειγμένο Σκωτικό Τύπο και στην διατήρηση των Τυπικών του, αποκηρύσσουν τις αντιτεκτονικές μεταρρυθμίσεις και μεθοδεύσεις νόθευσης της αληθούς βούλησης των αδελφών, καταγγέλλοντας τον παραβιάσαντα τις αρχές του Τύπου και τις αντίστοιχες θεσμικές διακηρύξεις και υποχρεώσεις του Μεγάλου Διδασκάλου και το Συμβούλιό του   ιδρύοντας, ταυτοχρόνως, την Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδειγμένο Σκωτικού Τύπου, ως συνέχεια της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος από το 1868 μέχρι και το 1986.

Οι αδελφοί αυτοί ίδρυσαν πέντε Συμβολικές Στοές (τρεις στην Αθήνα - δύο συμβολικές και μία ερευνητική - μία στη Θεσσαλονίκη και μία στον Πειραιά), ενώ όλοι τους ήσαν και μέλη κανονικά των Εργαστηρίων, πού τελούσαν υπό την αιγίδα του Υπάτου Συμβουλίου της Ελλάδος. Στην συνέχεια  ιδρύθηκε ως έκτη συμβολική στοά η γαλλόφωνη «Απόλλων», και το 2008 ιδρύθηκε έβδομη συμβολική Στοά, με την αναβίωση της ιστορικής Στοάς «ΗΛΙΟΣ» υπ’ αρ. 14 Ανατολής Αθηνών.

Μετά το 1990 δύο νέες Τεκτονικές Δυνάμεις, μικρού αριθμού αδελφών ιδρύθηκαν. Η μία εξ αυτών ονομάζεται Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος και εζήτησε την αναγνώριση της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας, ασκώντας μεταξύ άλλων και τον Γαλλικό Τύπο. Ἡ Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου εργάζεται σταθερά ακολουθώντας τις Θεμελιώδεις Αρχές και την Παράδοση του Αρχαίου και Αποδεδειγμένου Σκωτικού Τύπου αποκλειστικά.

Η Σημασία της Στοάς

Ἡ Τεκτονική Στοά αποτελεί τον «πυρήνα» της οργάνωσης του Ελευθεροτεκτονισμού. Κάθε νέα Στοά πρέπει να υπόκειται σε μία κανονική Μεγάλη Στοά ή Μεγάλη Ανατολή. Η Στοά είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τις οδηγίες της Μεγάλης Στοάς στην οποία υπόκειται όσον αφορά την εφαρμογή των Συνταγμάτων, όμως κατά τα άλλα είναι ανεξάρτητη διοικητική μονάδα. Μία Στοά πρέπει να έχει Τακτικές και προγραμματισμένες συνεδριάσεις, όπου θα λαμβάνουν χώρα οι τεκτονικές εργασίες των μελών της, και πρέπει να συνέρχεται μόνο στην έδρα της (εκτός εκτάκτων περιπτώσεων). Αρμοδιότητα της Στοάς είναι η μύηση και προαγωγή των μελών της, η εγκατάσταση του Σεβασμίου Διδασκάλου και των Αξιωματικών της, η απόκτηση και διατήρηση των κοσμημάτων και κειμηλίων της, η ενδυνάμωση των δεσμών ανάμεσα στις οικογένειες μέσω των διαφόρων εκδηλώσεων πού οργανώνει και διάφορα άλλα θέματα σε επίπεδο βάσης (μη περιοριστικά).

Η Στοά είναι η μόνη Αρχή που μπορεί να μυήσει κάποιον στον Ελευθεροτεκτονισμό και όταν γίνεται κάτι τέτοιο ο νέος Ελευθεροτέκτων αποκαλεί αυτή την Στοά ως «μητρική» του, ισοβίως. Ένας Διδάσκαλος Ελευθεροτέκτων έχει το δικαίωμα να επισκέπτεται όποια Στοά υποκείμενη στη Μεγάλη Στοά του επιθυμεί. Επίσης, μπορεί να επισκεφθεί και οποιαδήποτε άλλη Στοά επιθυμεί, αρκεί αυτή να υπόκειται σε κάποια Μεγάλη Στοά πού να είναι αμοιβαία αναγνωριζόμενη με τη δική του. Εκτός της συνδρομής του και της συμμετοχής του στη «μητρική» του Στοά, ένας Διδάσκαλος Ελευθεροτέκτων μπορεί καταβάλλοντας επιπλέον συνδρομή να είναι μέλος και άλλων Στοών, που όμως πρέπει να υπόκεινται στην ίδια Μεγάλη Στοά με τη δική του. Συνηθίζεται ο όρος «Στοά» να αναφέρεται στο χώρο πού συνεδριάζουν οι Ελευθεροτέκτονες, όμως ο όρος πιο πολύ αναφέρεται στους ίδιους τους Ελευθεροτέκτονες που συνεδριάζουν. Έτσι «Στοά» στην πραγματικότητα είναι οι συνεδριάζοντες Ελευθεροτέκτονες. Οι Στοές, ως κτίρια, αναφέρονται ανά περιπτώσεις ως «Ναοί». Διαφορετικές Στοές συνεδριαζόντων Τεκτόνων, μπορεί να χρησιμοποιούν σε διαφορετικές στιγμές ή ημέρες τον ίδιο χώρο της Στοάς. Οι πρώτες Στοές συνεδρίαζαν όπου μπορούσαν και πολλές φορές οι Τεκτονικές εργασίες γίνονταν σε καπηλειά. Οι περισσότερες Στοές απαρτίζονται από Ελευθεροτέκτονες που ζουν σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή. Σε κάποιες Στοές η συμμετοχή απαιτεί πλήρωση ιδιαίτερων κριτηρίων, πού έχουν κυρίως σχέση με το κοινωνικό υπόβαθρο ή την καταγωγή. Επίσης υπάρχουν «Ερευνητικές Στοές», οι οποίες κάνουν μέλη τους μόνο Διδασκάλους Ελευθεροτέκτονες και ασχολούνται με τη Φιλοσοφία του Ελευθεροτεκτονισμού και την Ιστορία του. Ο Τεκτονισμός του Α&Α.Σ.Τ. είναι ένας, ενιαίος και αδιαίρετος στον σύνολό του, από τον 1^ο μέχρι και τον 33^ο και τελευταίο βαθμό. Ο χωρισμός του σε 2 μέρη, τον Συμβολικό Τεκτονισμό (βαθμοί 1 έως και 3) και τον Φιλοσοφικό Τεκτονισμό (βαθμοί 4 έως 33), είναι μόνο διοικητικός και εξυπηρετεί συγκεκριμένους οργανωτικούς και μόνον σκοπούς.

Η Μεγάλη Στοά της Ελλάδος του  Α&Α.Σ.Τ. είναι η Ανώτατη Αρχή των Συμβολικών Στοών (βαθμοί 1 έως και 3). Το Υ. Σ. της Ελλάδος είναι η Ανώτατη Αρχή των Φιλοσοφικών Εργαστηρίων (βαθμοί 4 έως και 32). Κάθε Τεκτονική Στοά του Συμβολικού Τεκτονισμού διοικείται από το Συμβούλιο της Στοάς, το οποίο εκλέγεται κάθε διετία από τα μέλη της Στοάς των Διδασκάλων (3^ου βαθμού) με μυστική ψηφοφορία. Ο πρόεδρος της Στοάς αποκαλείται Σεβάσμιος, τα μέλη του Συμβουλίου Αξιωματικοί αυτής και χαρακτηρίζονται με ιδιαίτερους τίτλους σχετικούς με τα συγκεκριμένα τους καθήκοντα. Όλες οι Συμβολικές Στοές της Ελληνικής επικράτειας υπάγονται στην Μεγάλη Στοά της Ελλάδος, η οποία απαρτίζεται από το Μεγάλο Συμβούλιο πού αποτελείται από Αξιωματούχους όπως και στις Συμβολικές Στοές. Όλα τα Φιλοσοφικά Εργαστήρια της Ελληνικής Επικράτειας υπάγονται στο Ύπατον Συμβούλιον της Ελλάδος. 

Οι Εργασίες των Τεκτονικών Στοών και Εργαστηρίων δεν είναι προσιτές, ούτε και ανακοινώνονται σε μη τέκτονες. Αυτό είναι αναγκαίο λόγω του ιδιάζοντος τεκτονικού τρόπου λειτουργίας και διδασκαλίας, με αλληγορίες και σύμβολα, όχι πάντοτε κατανοητά στους μη τέκτονες, που έτσι είναι δυνατόν να οδηγηθούν σε παρερμηνείες και παρεξηγήσεις.

Τελειώνοντας επισημαίνουμε πως ο Τεκτονισμός του Α&Α.Σ.Τ. ουδέν διδάσκει η πράττει που να αντιβαίνει προς τούς Νόμους της χώρας όπου λειτουργεί, αντίθετα αξιώνει τον σεβασμό τους από τα μέλη του.

Μασονία και «Νέα Εποχή»

Σύμφωνα λοιπόν με τα λόγια του Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη πού έλεγε πώς η Μασονία και η Νέα Εποχή χαρακτηρίζονται από έναν Πανθεϊσμό. «Είναι ένα παπούτσι, πού χωράει σε όλα τα πόδια», όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο γηραιός Ιεράρχης, καθότι αυτή περιέχει στοιχεία από τη Νέα Εποχή, από τον Βουδισμό, τον Μωαμεθανισμό, τον Χριστιανισμό, τον Ινδουισμό, και τον Ιουδαϊσμό. Η Νέα Εποχή συνδέεται με την Μασονία γιατί χαρακτηρίζονται και οι δύο ως αποκρυφιστικά κινήματα  έχοντας ως στόχο  την απόκρυψη των σχεδίων τους και τη φανέρωση αυτών μόνο σε αυτούς που δηλώνουν με όρκο την υποταγή τους σε αυτές.

 Είναι χαρακτηριστική η μυστικότητα πού περιβάλλει το Μασονισμό, και παρόλη την προσπάθεια των μελών του να  φαίνεται αλλά και να είναι απαραβίαστη, αρκετά στοιχεία έχουν έρθει στην επιφάνεια^[9]. Μία γενική διαπίστωση γύρω από το θέμα του Τεκτονισμού, πού αφορά την ιδεολογία του, είναι ότι πρόκειται ουσιαστικά για ένα συγκρητικό συνονθύλευμα ιδεών^[10] από τη στιγμή πού είναι ένα θρησκευτικό-φιλοσοφικό ίδρυμα με οργάνωση, κατά τα πρότυπα των αρχαίων μυστικών εταιριών της Ελλάδος και της Αιγύπτου^[11], το οποίο ως εικονικό σκοπό έχει να ρυθμίσει με αρμονικό τρόπο τις σχέσεις των ανθρώπων και την ηθική και πνευματική τελειοποίηση των μελών του και μέσω αυτών, του συνόλου της ανθρωπότητας.

 Η κίνηση αυτή δέχεται στις τάξεις της άτομα για μέλη, ανεξάρτητα από το σε ποια θρησκεία ανήκουν αυτά. Αδιαφορεί η διοίκηση για την εθνικότητα, την κοινωνική καταγωγή και τις πολιτικές τοποθετήσεις των υποψηφίων μελών τους. Το μόνο πού ενδιαφέρει την ηγεσία είναι τα άτομα αυτά να έχουν ηλικία 23 ετών, και να μην έχουν καταδικαστεί^[12].      

Παρακλάδια η παιδιά του Μασονισμού είναι οι Ρόταρυ^[13] για τους άνδρες και οι Ζόντα για τις γυναίκες. Οι Λάϊονς και αυτοί ανήκουν στο Μασονισμό^[14]. Τέλος η προέλευση της οργάνωσης  του Μασονισμού δεν είναι και τόσο κακή, ωστόσο όμως παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον. Αλλά ας δούμε εν συντομία ορισμένα ιστορικά της στοιχεία^[15].

Όταν κατά τον Μεσαίωνα χτίζονταν τα μεγάλα επιβλητικά οικοδομήματα και οι πελώριοι καθεδρικοί ναοί, που κοσμούν ακόμη την δυτική Ευρώπη, υπήρχαν συνεργεία οικοδόμων η αλλιώς Τεκτόνων που αναλάμβαναν τις εργασίες αυτές. Την ανοικοδόμηση ανελάμβαναν τα σωματεία των τεκτόνων και κτιστών οι οποίοι είχαν άμεση συνεργασία με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Όμως καθότι τα οικοδομήματα αυτά ήταν ασυνήθη και ασφαλώς είχαν και πολλά μυστικά τεχνικά στοιχεία τα συνεργεία των τεκτόνων αυτών τηρούσαν μία μυστικότητα, ώστε να διαφυλάττουν τα μυστικά τους. Κατά τον τρόπο αυτό –ως θα ανέμενε κανείς– τα ως άνω συνεργεία απέκτησαν με τον καιρό ένα είδος δύναμης και αυτονομίας, ἡ οποία αυξήθηκε, όταν οι Πάπες τούς παραχώρησαν κάποια δικαιώματα, μεταξύ των οποίων και το να μην πληρώνουν φόρους και άλλες επιβαρύνσεις, ώστε ελεύθεροι να εξασκούν τις τέχνες τους. Εκ του τελευταίου μάλιστα έλαβαν και την ονομασία Ελεύθεροι Τέκτονες^[16]. Μάλιστα αυτοί όχι μόνο τους απάλλαξαν από διάφορες υποχρεώσεις (φόρους, αγγαρείες κ.λπ.) άλλα και τους ανέθεσαν το μονοπώλιο οικοδομών, επισκοπικών μεγάρων καί μοναστηριών.

Τα τεκτονικά συνεργεία έχοντας όλες αυτές τις εκκλησιαστικές ευεργεσίες απέκτησαν μεγάλη οικονομική δύναμη και ελευθερία. Οι τέκτονες για να συνεννοούνται μεταξύ τους είχαν ορισμένα συνθήματα και λέξεις. Κατά την διάρκεια της εργασίας τους, έμεναν σε παράπηγμα πού κατασκεύαζαν κοντά στην εργασία. Από το παράπηγμα αυτό προήλθε ο όρος «στοά». Οι τέκτονες τότε ακολουθούσαν στο σύνολο τους τη χριστιανική διδασκαλία^[17].

Κατά την εποχή της Μεταρρυθμίσεως, λόγω της εγκατάλειψης της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής αφ’ ενός και αφ’ ετέρου λόγω εσωτερικών διαφωνιών τους, άρχισε ο Μασονισμός να μπαίνει σε μεταβατική περίοδο^[18]. Για να εξασφαλιστούν  επιδίωξαν να βρουν προστάτες  πού διέθεταν σοβαρή επιρροή μεταξύ των συνανθρώπων τους. Αυτούς  τούς δέχθηκαν στα σωματεία τους ως επίτιμα μέλη, «πρόσθετους αδελφούς»^[19]. Οι άνθρωποι αυτοί ξένοι προς το επάγγελμα του οικοδόμου, ανήκαν στην υψηλή κοινωνία και διακρίνονταν για την μόρφωσή τους. Αυτοί ανέλαβαν τη διοίκηση των τεκτονικών στοών. Άρχισε να παρατηρείται το φαινόμενο να εισδύουν στις τάξεις των Τεκτόνων άνθρωποι που με την πάροδο του χρόνου προσέδωσαν στον Τεκτονισμό με ύπουλο και υποχθόνιο τρόπο νέο χαρακτήρα μυστικιστικό, οργανώνοντας τον σε μία κεντρική ηγεσία με ειδικούς κανόνες λειτουργίας. Αυτό είχε αποτέλεσμα τη μεταμόρφωση του επαγγελματικού τεκτονισμού σε θεωρητικό και η ένωση των συντεχνιών σε εταιρίες.  Σ’ αυτές γίνονταν δεκτοί άνθρωποι από κάθε κοινωνική τάξη και επάγγελμα από διάφορες θρησκείες. Ουσιαστικά ὁ Μασονισμός κατέληξε να μην έχει σχεδόν καμία σχέση με την οικοδομική τέχνη παρά μόνον με κάποια σύμβολα, που ακόμη διατηρούνται όπως και τα συνθήματα και οι μυστικές λέξεις αλλά με συμβολική σημασία. Σημαντικό στοιχείο είναι ότι επειδή οι στοές του νέου τύπου με την πάροδο του χρόνου απέκτησαν δύναμη, αναμιχθήκαν σ’ αυτές πολιτικά πρόσωπα, στρατιωτικά, βασιλείς^[20].

Οι μασονικές Εγκυκλοπαίδειες αναφέρουν ότι υπάρχουν αρκετές θεωρίες όσον αφορά την προέλευση του Μασονισμού^[21]. Η μασονία είναι ως ένα μεγάλο βαθμό  Ιουδαϊκή χροιά^[22]. Αυτό αποδεικνύεται από πολλά: α) Κατά την μασονική Εγκυκλοπαίδεια «Ήθη και Δόγμα», πού είναι η Βίβλος του Τεκτονισμού, οι δημιουργοί του, ήταν Ιουδαίοι, β) Η Καμπάλα, ή Εβραϊκή μαγεία, θεωρείται η βασίλισσα της μασονικής στοάς, γ) Ένα πλήθος λέξεων είναι Εβραϊκές, δ) Ο Μασόνος μάγος πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζει το Εβραϊκό αλφάβητο, ε) Οι Ιουδαίοι μάγοι κατακλύζουν τις μασονικές στοές και τις καταντούν Ιουδαϊκά «μαγαζιά».

Ο νέος Τεκτονισμός ή Μασονία κατέληξε σε μία θρησκευτική οργάνωση που υπηρετούσε τα σχέδια του Σιωνισμού – και πάνω σε αυτό παρέμεινε. Ωστόσο όμως κατόρθωσε να διατηρήσει από τον πρώτο Τεκτονισμό ένα κοινό χαρακτηριστικό πού είναι η μυστικότητα. Οι τελετές μυήσεως πού υπάρχουν στα πλαίσια της Μασονίας και οι αποφάσεις πού παίρνονται σ’ αυτήν καλύπτονται από άκρα μυστικότητα. Κέντρο και οίκος λατρείας της Μασονίας είναι η Στοά ή αλλιώς Μεγάλη Στοά^[23]. Προτού ανοίξει ἡ «στοά» για την τελετουργία, τα μέλη της βεβαιώνονται ότι στο δωμάτιο, όπου θα γίνει η συνάντηση είναι ασφαλές και προφυλαγμένο από τα περίεργα βλέμματα, όσων δεν ανήκουν στη στοά. Για τον λόγο αυτό, οι περισσότερες στοές βρίσκονται τουλάχιστον σε δεύτερους ορόφους, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να γνωστοποιηθούν τα όσα θα λάβουν χώρα κατά τις τελετές και τις συγκεντρώσεις τους.  Οι Μασόνοι ισχυρίζονται ότι στις στοές, καταπιάνονται με φιλοσοφικά θέματα, δηλαδή καμουφλάρουν τα έργα, που επιτελούν σ’ αυτές.

Πρώτη και κύρια χώρα της μασονικής αναπτύξεως ήταν η Αγγλία, πού ως οργάνωση ιδρύθηκε το 1717 σε αυτήν, για την εξυπηρέτηση πολιτικοοικονομικών συμφερόντων^[24]. Ἡ Μασονία (από την αγγλική λέξη Mason=κτίστης), από το έτος αυτό και μετά εγκατέλειψε τον επαγγελματικό της χαρακτήρα ακολουθώντας ένα θεωρητικό. Το σημαντικό είναι ότι έχει τόπους λατρείας τις λεγόμενες στοές, θρησκευτικές τελετές (γάμο κ. ά.) και τελετουργικά τυπικά^[25]. Η λατρεία του Μασονισμού είναι απομίμηση της λατρείας αρχαίων μυστηριακών θρησκειών^[26].  Επίσης την περίοδο αυτή έχουμε στη διδασκαλία των Μασόνων την εισχώρηση αρκετών ειδωλολατρικών και Ιουδαϊκών στοιχείων, ενώ η θρησκεία τους εξακολουθεί να παραμένει  χριστιανική. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι ένα είδος υπερθρησκείας^[27], που έχει συμπεριλάβει στοιχεία από πολλές θρησκείες.

 Οι Τεκτονικές στοές θεωρούν κυρίως ως προστάτη τους τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Ακόμη το έτος αυτό 1717, έχουμε στο Λονδίνο την  ένωση των τεσσάρων στοών με την επωνυμία η «Μεγάλη Στοά», και που θεωρείται ως η μητέρα της θεωρητικής Μασονίας, όπως προαναφέραμε. Από το σημείο αυτό και μετά η Μασονία χάνει την απλότητα πού είχε αρχικά, καθώς και την αποκλειστική σχέση της με την Εκκλησία και γενικά με τη Χριστιανική πίστη, με αποτέλεσμα οι καλύβες των οικοδόμων των καθεδρικών ναών να μεταβληθούν σε κοινωνικές λέσχες. Κατά τον μεσαίωνα οι συντεχνίες αυτές προστατεύονταν επίσημα από τούς Βασιλείς^[28].

Μετά από όλα αυτά δημιουργήθηκε ένα ελεύθερο  πεδίο, όπου μπορούσαν ανενόχλητα να διαφυλαχθούν και να καλλιεργηθούν μασονικές ιδέες και τάσεις πού βρίσκονταν υπό διωγμό. Υποστηρίζεται ότι στις συντεχνίες κατόρθωσαν να παρεισφρήσουν αποκρυφιστικές οργανώσεις, όπως οι Ναΐτες και οι Ροδόσταυροι. Οι συντεχνίες λοιπόν των πρακτικών οικοδόμων έγιναν στοές πνευματικών οικοδόμων, στοχεύοντας την μεταβολή των «ακατέργαστων λίθων σε κατεργασμένους», με πνευματική έννοια. Η προετοιμασία γι’ αυτό το πνευματικό οικοδόμημα συμπληρώθηκε το έτος 1723 με την έκδοση του βασικού Συντάγματος των μασόνων, των «Αρχαίων Καθηκόντων». Συγγραφέας του θεωρείται ο πρεσβυτεριανός κήρυκας στο Λονδίνο James Anderson^[29].

Έκτοτε ως οργανωμένο σύστημα με ηγεσία και εσωτερικούς νόμους και ξεκαθαρισμένους στόχους δρα πια έχον αποδεκτό κοινωνικό πρόσωπο^[30]. Βέβαια, όπως συμβαίνει και με τον Σιωνισμό και την Θεοσοφία, η Μασονία δεν φανερώνει τους πραγματικούς της σκοπούς ούτε και τον αληθινό της χαρακτήρα. Έχει το προσωπείο κοινωφελούς και ευεργετικού σωματείου, και μάλιστα χριστιανικής αποκλίσεως. Επιπλέον είναι ένα σωματείο εκλεκτικό δεχόμενο  στις τάξεις του ανθρώπους μόνον της ανώτερης κοινωνίας. Στις στοές υποχρεώνουν τα μέλη τους να ορκίζονται, ότι δεν θ’ αποκαλύπτουν τις προτάσεις που τους κάνουν οι άλλοι Μασόνοι^[31]. Έτσι οι στοές καταντούν κέντρα που γίνονται παράνομες συμφωνίες.  Το φοβερό είναι, ότι εμπλέκονται σε αυτές τις στοές πολιτικοί, κυβερνήτες, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, δικαστικοί και γενικότερα άτομα, πού κρατούν νευραλγικές θέσεις στον κρατικό και όχι μόνο, μηχανισμό^[32].

 Πολλοί  από αυτούς που οδηγούνται στη μασονία γίνονται Μασόνοι για να πετύχουν κοινωνική άνοδο, ενώ άλλοι   αποσκοπούν στην απόκτηση κύρους, γοήτρου και οικονομικών οφελών. Στη διάδοση των ιδεών του Μασονισμού στόχευε το γεγονός, ότι αρκετοί άνθρωποι του Πνεύματος εισχώρησαν στις στοές γιατί διέβλεπαν ότι το συντεχνιακό σύστημα των στοών θα αποτελούσε την καλύτερη κάλυψη των σκοπών τους^[33]. Οι ηγέτες της Μασονίας γνωρίζουν καλά ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων που έχουν προσχωρήσει στις μασονικές στοές ακόμη και σήμερα αγνοούν στην πραγματικότητα το τι διδάσκει η Μασονία^[34].

Αλλά ας έλθουμε να δούμε ποιος είναι ο σκοπός της Μασονίας, όπως η ίδια τον παρουσιάζει. Βασικός σκοπός της μασονίας ήταν η μεταβολή «ενός ακατέργαστου λίθου σε κατεργασμένο». Αυτό διατυπώθηκε στις «Βασικές Αρχές» των Γερμανών μασόνων, που συντάχθηκαν στην Φρανκφούρτη κατά την μεταπολεμική περίοδο: «Η μασονία ενώνει άνδρες σε αδελφικές μορφές, μέσω σεβαστών τελετουργικών πράξεων, επιδιώκει πνευματική εμβάθυνση και εξευγενισμό ... Η ελευθερία πίστης, συνείδησης και σκέψης αποτελεί για τους μασόνους ανώτατο αγαθό. Γι' αυτό προσλαμβάνουν χωρίς προκατάληψη άνδρες καλής φήμης ως αδελφούς, χωρίς να παρατηρούν τη θρησκευτική ομολογία, τη φυλή, την εθνικότητα, τις πολιτικές πεποιθήσεις και την κοινωνική τάξη του καθενός. Ὁ μασόνος αναγνωρίζει στην οικοδομή των κόσμων, σε όλα τα ζώντα όντα και στην ηθική συνείδηση των ανθρώπων ένα θεϊκό δημιουργικό πνεύμα πλήρες σοφίας, ισχύος και ωραιότητος και το τιμά με το σύμβολο του Παντοδύναμου Αρχιτέκτονος όλων των κόσμων»^[35].

Ἡ «καλύβη οικοδόμων» ήταν ο χώρος παραμονής των οικοδόμων του μεσαίωνα. Στις ημέρες μας αντικαταστάθηκε από το πνευματικό κέντρο της στοάς, δημιουργώντας το «πνευματικό σπίτι» των μασόνων, οι οποίοι δεν έχουν πλέον ως αποστολή την οικοδομή και τη συντήρηση ενός καθεδρικού ναού, αλλά την ανάπτυξη του «πνευματικού οικοδομήματος». Τα εργαλεία των οικοδόμων διατηρήθηκαν, αλλά άλλαξαν σημασία και σκοπό: τό σφυρί, ο διαβήτης, ο γνώμονας, το νήμα της στάθμης, πήραν πνευματικό νόημα. Ο γνώμονας είναι το σύμβολο της ακεραιότητας και της τάξης, δεν έχει πλέον σχέση με τό γνώμονα στα μαθηματικά. Ο διαβήτης συμβολίζει το σύνδεσμο μεταξύ των ανθρώπων, το νήμα της στάθμης συμβολίζει τη βυθομέτρηση του ανθρώπου, την αυτογνωσία.

Οι δύο στύλοι στην είσοδο κάθε στοάς συμβολίζουν όλα τα πράγματα με τα οποία πρέπει να ζήσει ὁ άνθρωπος. Τα τρία κηροπήγια συμβολίζουν την ισχύ, την δύναμη και τό κάλλος. Το φέρετρο που χρησιμοποιείται στις μυήσεις των υποψήφιων μασόνων συμβολίζει τη θνητότητα του ανθρώπου και ο «κατεργασμένος λίθος» το κύριο αργό της μασονίας, τη μεταβολή του ανθρώπου σε «κατεργασμένο λίθο»^[36].

---

[1] R. F. Gould, History of Freemasonry throughout the World (rev. ed., 6 vol., 1936); A. G. Mackey, Encyclopedia of Freemasonry (rev. ed., 3 vol., 1946); F. L. Pick and G. N. Knight, The Pocket History of Freemasonry (4th ed. 1963); C. Kephart, Concise History of Freemasonry (2d ed. 1964); E. Bebe, The Landmarks of Free Masonry (1980); J. Ankerberg and J. Weldon, The Facts on the Masonic Lodge (1988).

[2]   Κ. Δ. ΓΙΟΒΑΝΙΔΗ, Μασσωνία, χ. ε., Αθήνα 1990, σ. 34.

[3] ΧΑΛΙΒΕΛΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ, Αιρέσεις και Δόγματα, οπ. π. σ. 464. Ιδρυτής του Μανιχαϊσμού ο Πέρσης Μυστικιστής Μάνης ή Μανιχαίος (215-276 μ. Χ.).

[4] ΜΗΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, περί αιρέσεων, εκδ. Ι. Μονής Κομνηνείου, Στόμιον Λαρίσης 2008, σ. 36.

[5] P. Pirri, EC VIII, σσ., 312-313.

[6] Stevenson, David (November 1988). The Origins of Freemasonry: Scotland's Century 1590-1710. Cambridge: Cambridge University Press.

[7] Coil Henry Wilson, William M. Brown, William L. Cummings, Harold Van Buren Voorhes , 1961” Coil's Masonic Encyclopedia”, Revised and Updated by Allen E. Roberts, 1995, Richmond, Va, Macoy Pub. & Masonic Supply Co

[8] Στοιχεία από την επίσημη ιστοσελίδα της μασονίας εν Ελλάδι, http://www.aasr.gr/grandLodge/gr/aasr_history.html.

[9] ΤΡΕΜΠΕΛΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ,  Μασσωνισμός, εκδ. Σωτήρ, Αθήνα 1970, σ. 7.

[10] ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Σύγχρονες αιρέσεις Β’ Τεκτονισμός ή Μασσωνία, χ.ε., Αθήνα 1997, σ.46.

[11] Θ.Η.Ε. , τόμ. 11^ος , στ. 703.

[12] Κ. Δ. ΓΙΟΒΑΝΙΔΗ, όπ. π., σ. 45.

[13] ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΡΠΑΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΣΙΑΚΚΑΣ, «Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Αιρέσεων», Ρόταρυ-Ροταριανός Όμιλος, Κύπρος 2002, σ. σ. 888-91. Γ. ΨΑΛΤΑΚΗ, Απειλή γιά τήν Ορθοδοξία μας (αντιαιρετικός οδηγός), έκδ. Σωτήρ, Αθήνα 1997, σ. 373.

[14]  Όπ. π. σ. 530-37. Η κίνηση αυτή είναι μία διεθνιστική οργάνωση, πού ιδρύθηκε τό 1917 από τον Melvin Jones, η οποία κίνηση εξαπλώθηκε πολύ γρήγορα σέ όλον τόν κόσμο. Η οργάνωση αποτελεῖ ένα καθαρά διεθνιστικό ανθρωποκεντρικό σύστημα, που ως ύψιστο σκοπό έχει τη δόξα των Λάϊονς. Είναι εντελῶς αντίθετη με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη.

[15]  BOYER  JEAN, Οι χειρότεροι εχθροί των λαών, Β´ έκ. Αθήναι 1983, σ. 114.

[16]  Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ., Μασσωνισμὸς, Αθήναι 1986, σ. 13.

[17] ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Χριστιανισμός καί αιρέσεις, Σύγχρονες τάσεις, έκδ. Ιερά Ελλάς, Θεσσαλονίκη 2005, σ. 111.

[18]  Όπ. π., σ. 16.

[19] Όπ. π., σ.112.

[20] ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Η Εβραιομασσωνία ξεσκεπάζεται, έκδ. Ορθόδοξος τύπος, Αθήνα 1987, σ.98.

[21]  ΙΩΑΝ.ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, Συνομωσία καί Αγάπη, χ.ε., Αθήνα 1979, σ.75.

[22]  Κ. ΧΑΡΙΤΙΔΗ, Η Μασονία ως ένα φιλοσοφικό ρεύμα, χ,ε, Αθήνα  1976, σ.28.

[23]  ΙΩΑΝ.ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, όπ. π., σ. 23.

[24]  Τ. Κ. ΚΙΛΙΦΗ., Η επικίνδυνη Μασωνία, Αθήνα 1997, σ. 24.

[25] Γ. ΨΑΛΤΑΚΗ, Απειλή γιά τήν Ορθοδοξία μας (αντιαιρετικός οδηγός), έκδ. Σωτήρ, Αθήνα 1997, σ. 373.

[26] ΣΤΥΛΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ, Επισκόπου Αχελώου, Μικρό Χριστιανικό Λεξικό, έκδ. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 1995, σ.128.

[27] ΠΑΝ.ΤΡΕΜΠΕΛΑ,    όπ. π., σ. 216.

[28]  Όπ. π., σ.119

[29]  J. ANDERSON., A DEFENCE OF MASONRy, 1738.

[30] VERNON M., Dictionary of Beliefs and Religions, Edinburgh 2009, <>, σ. 218.

[31] ΙΩΑΝ. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΥ, Συνομωσία καί Αγάπη, χ.ε., Αθήνα 1979, σ.75.

[32] ΑΝ. ΑΝΤΙΝΟΥ, Άνθρωποι στα πολιτικά παρασκήνια, χ.ε., Αθήνα  1987, σ. 79.

[33]  ΣΤΕΦ. ΕΛΜΑΖΗ, Μυστικές εταιρίες, έκδ. Αρχέτυπο, Αθήνα  , σ. 56.

[34]  Τ. MARRS., Τα απόκρυφα μυστικά της Μασονίας, όπ. π., σ. 5.

[35]  F.W. HAACK, Geheimreligion der Wissenden, Mϋnchen 1988, σ. 6-7.

[36] ΑΝ. ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ., «Ο Αποκρυφισμός στο φως της Ορθοδοξίας», Τεύχη 4^ον– 10^ον, Εκδόσεις Διάλογος, Αριθ. 15. Της Υπηρεσίας Ενημερώσεως Διαλόγου και Πολιτισμού της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ένωση Γονέων για την Προστασία της Οικογένειας και του ατόμου.

   πηγή